Ой, там на горі - Таисия Повалий

Ой, там на горі, в шовковій траві, ой, там сиділа пара голубів.

Цілувалися, милувалися, сизими крильми обнімалися.

Ой, десь узявся мисливець-стрілець, голуба убив, голубку зловив.

Додому приніс, додолу пустив, насипав пшіньця й водиці налив.

Голубка не їсть, голубка не п'є, та все на ту гору плакать літає.

Ой єсть у мене сімсот голубів, літай-вибирай, може ж та є й твій.

Я вже літала, вже й вибирала, нема такого, як я кохала.

Хоч пір'я й таке, й такий пушок, а як загуде, не той голосок, а як загуде,

не той голосок.

Әй, тауда, жібек шөпте, о, бір-екі көгершін отыр екен.

Сүйісіп, сүйсініп, көк қанаттарын құшақтап.

Әй, бір жерде садақшы аңшы басып алды, көгершінді өлтірді, көгершінді ұстады.

Үйге әкеліп, жіберіп, бидай құйып, су құйып берді.

Көгершін тамақ ішпейді, көгершін ішпейді, бірақ бәрі жылау үшін сол тауға ұшады.

Әй, менде жеті жүз көгершін бар, ұш, таңда, мүмкін сенікі.

Ұштым, таңдадым, сүйгенім жоқ.

Қауырсындар анау-мынау үлпілдек болса да, ол дауыс емес, қалай естілетін болса да,

ол дауыс емес.