Мій сизокрилий птах - Таисия Повалий

Доторкнуся до рук твоїх, відчую їх тепло, я не згадую тих слів, так добре було.

Я не згадую давніх зрад і двох твоїх дружин, ми сьогодні удвох, долі дві,

дві душі.

Приспів:

У небі журавель, синиця у руках, та не моїх,

Не відпущу тебе, мій сизокрилий птах, до рук чужих.

У небі журавель, синиця у руках, та не моїх,

Не відпущу тебе, мій сизокрилий птах, до рук чужих.

Я відверто тобі скажу: не треба таємниць, за тобою тужу і сумую я скрізь.

Вже не хочу казати слів нещирих та сумних, ми в своєму житті обійдемось без них.

Приспів:

У небі журавель, синиця у руках, та не моїх,

Не відпущу тебе, мій сизокрилий птах, до рук чужих.

У небі журавель, синиця у руках, та не моїх,

Не відпущу тебе, мій сизокрилий птах, до рук чужих.

Қолдарыңа тиемін, жылуын сеземін, бұл сөздер есімде жоқ, өте жақсы болды.

Бұрынғы сатқындықтар мен сенің екі әйелің есімде жоқ, бүгін екеуміз екі, екі тағдырмыз,

екі жан.

Хор:

Аспандағы тырна, менің қолымда тит, бірақ менікі емес,

Мен сені, көк қанатты құсым, жат жұрттың қолына түсірмеймін.

Аспандағы тырна, менің қолымда тит, бірақ менікі емес,

Мен сені, көк қанатты құсым, жат жұрттың қолына түсірмеймін.

Ашығын айтайын: сырдың керегі жоқ, мен сені аңсап, әр жерде сағындым.

Мен енді шынайы емес, мұңды сөздер айтқым келмейді, оларсыз өмірімізде жасаймыз.

Хор:

Аспандағы тырна, менің қолымда тит, бірақ менікі емес,

Мен сені, көк қанатты құсым, жат жұрттың қолына түсірмеймін.

Аспандағы тырна, менің қолымда тит, бірақ менікі емес,

Мен сені, көк қанатты құсым, жат жұрттың қолына түсірмеймін.