Доля - Таисия Повалий

До тебе прилетіла голубка сизокрила — та не я.

Про щастя говорила, крилами небо вкрила — та не я.

А я на жаль не сміла, тобі сказати: «милий, я твоя.»

Крізь посмішку щасливу дивилася сміливо — та не я.

Приспів:

А я не знала, того не знала, як буде, так і буде — все одно.

А я кохала, і вишивала сльозами мрії долі полотно.

Тебе шукала всюди, казали добрі люди: «Він не твій».

Я відповідь почула в тій пісні, що забула: «Він не твій».

Але вона розлюбить, вона тебе погубить — зрозумій.

Твоя душа заплаче — моя душа пробачить, милий мій.

Приспів:

А я не знала, того не знала, як буде, так і буде — все одно.

А я кохала, і вишивала сльозами мрії долі полотно.

А я не знала, того не знала, як буде, так і буде — все одно.

А я кохала, і вишивала сльозами мрії долі полотно.

Саған көк қанатты көгершін келді - бірақ мен емес.

Ол бақыт туралы айтты, ол қанаттарымен аспанды жапты - бірақ мен емес.

Әттең, саған: «Қымбаттым, мен сенікімін» деп айтуға батылым бармады.

Қуанышты күлімсіреу арқылы ол батыл қарады, бірақ маған емес.

Хор:

Ал мен білмедім, оның қалай болатынын білмедім және болады - бәрібір.

Ал мен сүйдім, тағдырдың кенеп арманының көз жасын кестеледім.

Мен сені әр жерден іздедім, жақсылар «ол сенікі емес» деді.

«Ол сенікі емес» деген жауапты ұмытып кеткен әннен естідім.

Бірақ ол махаббаттан кетеді, ол сені құртады - түсін.

Сенің жаның жылайды - жаным кешіреді, жаным.

Хор:

Ал мен білмедім, оның қалай болатынын білмедім және болады - бәрібір.

Ал мен сүйдім, тағдырдың кенеп арманының көз жасын кестеледім.

Ал мен білмедім, оның қалай болатынын білмедім және болады - бәрібір.

Ал мен сүйдім, тағдырдың кенеп арманының көз жасын кестеледім.