Черемшина - Таисия Повалий

Знов зозулі чути голос в лісі,

Ластівки гніздечко звили в стрісі,

А вівчар жене отару плаєм,

Тьохнув пісню соловей за гаєм.

Всюди буйно квітне черемшина,

Мов до шлюбу вбралася калина,

Вівчаря в садочку,

В тихому куточку

Жде дівчина, жде.

Йшла вона в садок повз осокори,

Задивилась на високі гори,

Де з беріз спадають чисті роси,

Цвіт калини приколола в коси.

Всюди буйно квітне черемшина,

Мов до шлюбу вбралася калина,

Вівчаря в садочку,

В тихому куточку

Жде дівчина, жде.

Ось і вечір, вівці біля броду

З Черемоша п ' ють холодну воду,

У садочку вівчаря стрічає

Дівчинонька, що його кохає.

Всюди буйно квітне черемшина,

Мов до шлюбу вбралася калина,

Вівчаря в садочку,

В тихому куточку

Жде дівчина, жде.

Көкектер орманда тағы бір дауысты естіді,

Қарлығаш ұялайды стрессте,

Ал қойшы отарды обамен айдап жатыр,

Тоғайдың артында бұлбұл сайрап тұрды.

Шие барлық жерде гүлдейді,

Калина тілді сіңірді,

Бақшадағы шопан,

Тыныш бұрышта

Қыз күтуде, күтуде.

Ол шалдың жанынан бақшаға барды,

Биік тауларға қарадым,

Қайыңнан таза шық түсетін жерде,

Өрімдерге түйреуіштерге байланған Калина гүлі.

Шие барлық жерде гүлдейді,

Калина тілді сіңірді,

Бақшадағы шопан,

Тыныш бұрышта

Қыз күтуде, күтуде.

Міне, кеш, өткелге жақын қойлар

Черемоштан салқын су ішіп,

Бақшада қойшы кездесіп қалады

Оны жақсы көретін қыз.

Шие барлық жерде гүлдейді,

Калина тілді сіңірді,

Бақшадағы шопан,

Тыныш бұрышта

Қыз күтуде, күтуде.