Il fallait que ça sorte - Taipan

Parce que trop longtemps j’ai tout gardé

Il fallait que ça sorte

Je t’ai dans la peau, je t’ai en moi

Mais il fallait que ça sorte

Je suis venu te dire «bye bye»

Il en temps que tu t’en ailles

Je suis venu te dire «bye bye»

Sois forte, il fallait que ça sorte

J’ai fermé la porte à clef de peur qu’on nous suive

Je reste assis là des heures, j’attends que t’arrives

Chaque fois t’es sortie sans te retourner

Avant j’te voyais minimum deux fois dans la journée

C’est vrai que j’te pousse à bout, mais cette fois j’ai trop poussé

Hier soir le poids de ton départ m’a éclaboussé

Je voudrais qu’on sache qu’avec toi j’ai jamais joué

Nan !

Jamais, jamais, jamais joué… Sauf une fois ou deux…

Sur la fin j’te voyais même plus une fois par jour

Plus j’vieillis plus tu t’fais rare, et plus j’te vois partout

Dans la rue, dans le ciel, dans la musique que j’entends

Dans l’avenir que nous réserve le sourire d’un enfant

J’attends, j’attends, et je reste enfermé

Mais va-t-en !

Quand t’es plus là je me sens léger

Je tournerai pas autour du pot

Notre histoire tombe à l’eau

J’arrive au bout du rouleau

Rien ne peut l’empêcher

Tous les jours tu me quittes, et tous les jours tu reviens

Parfois je te retiens mais je sais qu’c’est pas la peine

Quand je vais bien t’es normale, quand j’vais mal t’es pas la même

J’ai beau nous trouver quelques points communs

J’espère qu’on est pas pareils, nan

Nan, j’veux pas finir comme toi

J’aimerais te dire adieu une bonne fois pour toute

Mais passons, passons, t’es sortie avec tout le monde

Et tout le monde t’a larguée de la même façon

Pour m'être sali les mains à nettoyer ton passé

Je garde une trace de toi sur ce morceau de papier

Je te regarde une dernière fois…

Ça y est, c’est coulé, c’est fini, t’es noyée, t’es partie

Dans le tourbillon de l’oubli

Je me demande combien de fois t’es sortie de ma vie

Tu sais, même si on s’revoit pas demain

Mes quatre murs se souviennent de ton parfum

Өйткені мен мұның бәрін ұзақ уақыт бойы сақтадым

Шығу керек болды

Мен сені терімнің астына алдым, мен сені ішіме алдым

Бірақ шығу керек еді

Мен саған "сау бол" деп келдім

Сіздің кететін уақытыңыз болды

Мен саған "сау бол" деп келдім

Мықты болыңыз, ол шығуы керек еді

Артымыздан келе ме деп қорқып есікті құлыптап алдым

Мен мұнда сағаттап отырамын, сіздің келуіңізді күтемін

Артыңа қарамай шығып кеткен сайын

Бұрын мен сені күніне кемінде екі рет көретінмін

Мен сені шекке итермелейтінім рас, бірақ бұл жолы тым қатты итеріп жібердім

Кеше түнде сенің кеткеніңнің салмағы маған шашылды

Мен сіздермен ешқашан ойнағанымды білгім келеді

Жоқ !

Ешқашан, ешқашан, ешқашан ойнамады... Бір-екі рет қоспағанда...

Соңында мен сені күніне бір көретінмін

Мен қартайған сайын сен сирек боласың, мен сені барлық жерде көремін

Көшеде, аспанда, мен естіген музыкада

Баланың күлкі болашағына

Күтемін, күтемін және құлыптаулы қаламын

Бірақ кет!

Сен кеткенде мен өзімді жеңіл сезінемін

Мен бұтаның айналасында ұрмаймын

Біздің тарихымыз бұзылады

Мен орамның соңына келе жатырмын

Оны ештеңе тоқтата алмайды

Күнде мені тастап, күнде қайтасың

Кейде мен сені ұстаймын, бірақ бұл оған тұрарлық емес екенін білемін

Мен жақсы болсам сен қалыптысың, мен жаман болсам сен бұрынғыдай емессің

Мен кейбір ортақ нәрселерді таба аламын

Біз бірдей емеспіз деп үміттенемін, жоқ

Жоқ, мен сен сияқты болғым келмейді

Мен сенімен біржола қоштасқым келеді

Бірақ кеттік, кеттік, сен бәрімен бірге шықтың

Және бәрі сені солай тастады

Сенің өткеніңді тазартқаным үшін менің қолымды кірлеткенім үшін

Мен сені мына қағазға жазып отырмын

Мен саған соңғы рет қараймын...

Болды, батып кетті, бітті, батып кеттіңіз, кеттіңіз

Ұмытудың құйынында

Менің өмірімнен қанша рет кетіп қалдың деп ойлаймын

Білесің бе, ертең көріспесек те

Менің төрт қабырғам сенің иісіңді еске алады