Non Dimentico Più - Syria, Francesca Michielin

Oggi la mia confusione è tornata leggera

solo se accolgo le mani di chi io non so

cado latente nel buio che prima non c’era

sento il suo volto che ride, io non tornerò

Non dimentico più, Non dimentico più

Non dimentico più, Non dimentico più… Ok

Lieve e solenne mi avvolge un anima in pena

sembra che mi dia dolore che ancora non ho

parla di vendere il cuore che prima stringeva

apro le mani e si accorge che mi seguirà

Non dimentico più, Non dimentico più

Un altra me che se ne va

non spegne più ciò che brucerà

un altra me che giudica

che cosa io mai sarò per te

Non dimentico più, Non dimentico più

Non dimentico più, Non dimentico più… Ok

Non dimentico più, Non dimentico più

Non dimentico più, Non dimentico più… Ok

Бүгін менің шатасуым тағы да жеңіл болды

Мен танымайтындардың қолын қарсы алсам

Мен бұрын болмаған қараңғылықта жасырын қалдым

Мен оның жүзінің күлгенін сеземін, мен қайтып оралмаймын

Мен енді ұмытпаймын, енді ұмытпаймын

Мен енді ұмытпаймын, енді ұмытпаймын... Жарайды

Жеңіл және салтанатты жан мені ауыртпалықпен орап алады

бұл маған әлі жоқ ауыртпалықты беретін сияқты

ол бұрын ұстаған жүрегін сату туралы айтады

Мен қолымды ашсам, ол менің артымнан келетінін түсінеді

Мен енді ұмытпаймын, енді ұмытпаймын

Кетіп бара жатқан тағы бір мен

енді өртейтінді сөндірмейді

соттайтын басқа мен

мен саған не боламын

Мен енді ұмытпаймын, енді ұмытпаймын

Мен енді ұмытпаймын, енді ұмытпаймын... Жарайды

Мен енді ұмытпаймын, енді ұмытпаймын

Мен енді ұмытпаймын, енді ұмытпаймын... Жарайды