A Salty Dog - Styx

'all hands on deck, we’ve run afloat!

' I heard the captain cry

'explore the ship, replace the cook: let no one leave alive!

'

Across the straits, around the horn: how far can sailors fly?

A twisted path, our tortured course, and no one left alive

We sailed for parts unknown to man, where ships come home to die

No lofty peak, nor fortress bold, could match our captain’s eye

Upon the seventh seasick day we made our port of call

A sand so white, and sea so blue, no mortal place at all

We fired the gun, and burnt the mast, and rowed from ship to shore

The captain cried, we sailors wept: our tears were tears of joy

Now many moons and many junes have passed since we made land

A salty dog, this seaman’s log: your witness my own hand

'Барлық қол  палубада, біз жүзіп шықтық!

Мен капитанның жылағанын естідім

'Кемені зертте, аспазды ауыстыр: ешкім тірі кетпесін!

'

Бұғаздардың арғы жағында, мүйіздің айналасында: матростар қанша қашықтыққа ұша алады?

Бұрылған жол, қиналған бағытымыз және ешкім тірі қалмады

Біз                                                                                                                                                                                                       |

Біздің капитанның көзіне ешбір биік шың да, батыл қамал да тең келе алмайды

Жетінші теңіз ауырған күні біз қозғалыс портын жасадық

Құм соншалықты аппақ, теңіз сонша көгілдір, өлмейтін жер мүлдем жоқ

Мылтықтан оқ атып, діңгекті өртеп, кемеден жағаға дейін есіп жүрдік

Капитан жылады, біз матростар жыладық: біздің көз жасымыз қуаныштың көз жасы еді

Біз қонғаннан бері көп айлар мен маусымдар өтті

Тұзды ит, мына теңізшінің бөренесі: сен менің қолыммен куә