The Vision Of The Lady Of The Lake - Strawbs

The boatman rose to the sound of his heartbeat

Loud in the silent approach of the dawn

He glanced through the window at mist on the lake

Which hung like a shroud in the still of the morn

The silver cobwebs spun with the dew

Hung from the bushes in filigree splendour

And water lilies asleep on the lake

Were reflected so delicate, tranquil and tender

The boat man sighed as he strode through the woods

To the place where his boat lay moored to a stake

The hollow sound as his footsteps echoed

Until the sound was lost on the lake

He cast off, poling the boat from the shore

Peering a head through damp clinging haze

He thought that he saw strange swirling shapes

A trick on the eyes that the mist often plays

So intent was the boatman on crossing the lake

That he failed to notice the current that flowed

Leading his boat from familiar parts

He was firmly, yet somehow unknowingly, towed

All at once the mist seemed to lift

Sufficient to show the boatman a pool

That he’d never seen in the whole of his life

Unnaturally deep, black and silent, and cool

The boatman’s shirt clung to his back

He was sweating both from exertion and fear

He had the sensation that someone was watching

He felt the presence of somebody near

An invisible force prevented him moving

The strength of his arms was utterly sapped

The twisted bushes converged round the lake

Like a fish in a net he was trapped

Suddenly out of the water before him

The wraith-like form of a maiden appeared

Clad in shimmering radiant robes

The maiden materialised as she neared

The hair which finely crowned her head

Was a halo of golden reflecting the sun

All of the beautiful women of time

Were formed all at once into one

She handed the boatman the sword she was holding

Which flashed irridescent before his eyes

Excalibur surely was hardly a match

For a sword that simple description defies

The boatman stood transfixed by her gaze

Which reached to the depths of his very soul

To he who could conquer the evils of life

She offered herself as a whole

The maiden vanished before his gaze

Leaving him clutching the sword in his fist

The hairs on the nape of his neck seemed to stiffen

A creature approached him from out of the mist

It was powerful, huge and yet stupid indeed

For it held right back and failed to attack

The boatman struck at its small stupid eyes

And it crashed to the ground and lay on its back

Without a warning the sky seemed to blacken

As though the sun were in total eclipse

The boatman crouched low as a vast eagle swooped

And a horrified cry escaped from his lips

It strutted before him with pride in its bearing

Admiring its talons both vicious and cruel

Taking advantage the boatman struck fast

And the eagle slid to the depths of the pool

The terrified boatman tried moving his boat

But his pole had grown roots in the watery deep

The bank grew alive with the coils of a snake

And all you could hear was its slither and creep

It cast an envious stare at the boatman

Slid into the water and swam to the boat

He stood hypnotised by its green jealous eyes

As it came from the water and coiled round his throat

As its coils tightened slowly his breath came in gasps

As he choked so he lifted the sword in despair

As the snake was still gloating he severed its head

And in death the snake’s coils thrashed wild in the air

The boatman wiped the sweat from his brow

His heart was pounding as never before

His eyes like a lizard’s tongue darted around

Not daring to rest for a minute or more

An involuntary shiver went up his spine

As he heard the sound of eerie howls

A wolf appeared on the banks of the pool

Saliva dripped from its loathsome jowls

Hatred smouldered deep in his eyes

Which glowed like coals from Hades fire

It seemed to grow as it crouched and snarled

And watched as the boatman began to tire

It was almost as though the wolf had learned

For it did not attack as the others had done

But bided its time until the moment was right

And sprang as the boatman stared into the sun

But the boatman too had learned to hold back

And holding his sword as though a knife

He plunged it deep into the wolf’s heart

Then fell to his knees and prayed for his life

As he felt a hand on his shoulder he whirled

To find the maiden by his side

She smiled and the world seemed to open before him

He tried to speak but his tongue was tied

You must plunge the sword deep into my heart

Lest I should crumble into dust

She offered the boatman the meaning of life

And love, if he could but conquer lust

She bared her breasts before his eyes

The boatman still was stricken dumb

He flung the sword back into the water

Back to the depths from which it had come

The water around him began to boil

The maiden began to wither away

His boat was swamped as the creatures arose

And evil lived for another day

Қайықшы жүрегінің дүрсілін естіп, орнынан тұрды

Таң атқанша тынымсыз жақындағанда қатты

Терезеден көлдегі тұманға қарады

Таң атқанда кебіндей ілулі тұрған

Күміс өрмектер шықпен иірілді

Бұталарға филиграндық сән-салтанатпен  ілінген

Ал су лалагүлдері көлде ұйықтап жатыр

Олар соншалықты нәзік, тыныш және нәзік көрінді

Қайықшы орманды аралап жүріп күрсінді

Оның қайығы қазыққа тірелген орынға

Оның қадамдары жаңғырғандай қуыс дыбыс

Көлде дыбыс жоғалғанша

Ол қайықты жағадан алып, лақтырып жіберді

Ылғал тұманның арасынан басын қарау

Ол біртүрлі айналмалы пішіндерді көрдім деп ойлады

Тұман жиі ойнайтын көзге трюк

Қайықшының көлден өткізуге  ниеті сондықтан

Ол ағып жатқан ағынды байқамай қалды

Өзінің қайығын таныс бөліктерден бастап

Ол нық, бірақ әйтеуір білмей сүйреп апарды

Бірден тұман                                 |

Қайықпен бассейнді көрсету жеткілікті

Ол өмірінде ешқашан көрмеген

Табиғи емес терең, қара және үнсіз және салқын

Қайықшының көйлегі арқасына жабысып қалды

Ол ауыртпалықтан да, қорқыныштан да терлеп жатты

Ол біреу көріп тұрғандай сезінді

Ол қасында біреудің барын сезді

Көзге көрінбейтін күш оның қозғалуына кедергі жасады

Қолдарының күші мүлде таусылды

Көлдің айналасына бұралған бұталар жиналды

Ол торға түскен балық сияқты қамалып қалды

Кенет оның алдында судан шықты

Майданның тәрізді түрі пайда болды

Жарқыраған нұрлы халат киген

Қыз жақындай бергенде есін жиды

Оның басын әдемілеп алған шаш

Күнді шағылыстыратын алтын түсті ореол болды

Уақыттың барлық әдемі әйелдері

Барлығы бірден біріне құрылды

Ол қайықшыға қолындағы қылышын берді

Бұл оның көз алдында жарқыраған

Excalibur, әрине, сәйкес келмеді

Бұл қарапайым сипаттамаға қарсы қылыш үшін

Қайықшы оның көзқарасына таңырқап қалды

Бұл оның жан дүниесінің тереңіне жетті

Өмірдің зұлымдықтарын жеңе алғанға

Ол өзін тұтас    ұсынды

Қыз оның көз алдында жоғалып кетті

Оны семсерді жұдырығында ұстап қалдыру

Желкесіндегі шаштары қатып қалғандай болды

Тұманның арасынан бір тіршілік иесі оған жақындады

Ол күшті, үлкен және шынымен де ақымақ болды

Өйткені ол жасады және шабуылдауға  жетпеді

Қайықшы оның кішкентай ақымақ көздеріне таң қалды

Ол жерге құлап, шалқасынан жатып қалды

Ескертпестен, аспан қарайғандай болды

Күн толық тұтылу жағдайында болған сияқты

Кең қыран ұшып бара жатқанда, қайықшы еңкейіп қалды

Оның ернінен қорқынышты айқай шықты

Ол оның алдында мақтанышпен жүрді

Оның тырнақтарына мейірімсіз де, жауыз да сүйсініп

Осыны пайдаланып қайықшы жылдам соқты

Ал қыран                 терең              терең             терең                 терең                    терең             терең           терең        терең           терең         терең           терең                  терең             Ал  бүркіт                                                                    |

Зәресі ұшқан қайықшы қайығын жылжытуға тырысты

Бірақ оның сырығы сулы тереңдікте тамыр жайған

Банк жыланның орамдарымен тірі қалды

Сіз оның сырғанауы мен сырғанағанын ғана естисіз

Ол қайықшыға қызғанышпен қарады

Суға сырғанап, қайыққа жүзді

Ол оның жасыл қызғаныш көздеріне гипнозданып қалды

Бұл судан                                                                                                                                                               Келіп  Оның Тамағына айналды

Оның орамдары баяу тартылған кезде, оның тынысы тарылды

Тұншығып жатқанда, ол шарасыздан қылышты көтерді

Жылан әлі де жақындаған сайын, ол басын кесіп тастады

Өлім кезінде жыланның орамдары ауада жабайы соғылды

Қайықшы маңдайындағы терді сүртті

Оның жүрегі бұрын-соңды болмағандай соғып кетті

Оның кесірткенің тіліндей көздері жан-жаққа айналды

Бір минут немесе одан да көп демалуға батылы бармау

Еріксіз діріл оның омыртқасын көтерді

Ол қорқынышты айқайлаған дыбысты естігенде

Бассейннің жағасында қасқыр пайда болды

Жиренішті жақтарынан сілекей тамшылады

Оның көзінде өшпенділік лаулап кетті

Ол гадес отынан шыққан көмірдей жарқырап тұрды

Ол еңкейіп, ырылдаған сайын өскен сияқты

Қайықшының шаршай бастағанын көрді

Бұл қасқыр үйренгендей болды

Өйткені ол басқалардай шабуылдаған жоқ

Бірақ сол сәтке дейін өз уақытын айтты

Қайықшы күнге қарап тұрғанда, секірді

Бірақ қайықшы да ұстамдылықты  үйреніп алған

Ал қылышын пышақтай ұстаған

Ол оны қасқырдың жүрегіне терең енгізді

Сосын тізе бүгіп, өмірі үшін дұға етті

Иығында қолды сезгенде, ол бұрылды

Қасынан қызды  табу үшін

Ол күлді және оның алдында әлем ашылғандай болды

Ол сөйлеуге  тырысты, бірақ тілі байланып қалды

Сіз қылышты жүрегімнің түбіне батыруыңыз керек

Мен шаң болып қалмас үшін

Ол қайықшыға өмірдің мағынасын ұсынды

Ал махаббат, егер ол құмарлықты жеңе алса

Оның көз алдында кеудесін ашты

Қайықшы әлі де мылқау болып қалды

Ол семсерді қайтадан суға лақтырды

Ол келген тереңдікке оралыңыз

Оның айналасындағы су қайнай бастады

Қыз солып кете бастады

Жануарлар тұрып жатқанда, оның қайығы батпақ болды

Ал зұлымдық тағы бір күн өмір сүрді