The Battle - Strawbs

In the early dawn the Bishops' men

Shivered in the damp

But the shiver came not from the cold

And spread throughout the camp

The trembling horses sensed the fear

Of silent thoughtful men

Who prayed that wives and families

Might see them once again

The bishops sent a dawn patrol

To investigate the weight

Of forces at the King’s command

Ensconced behind the gate

The ground mist hid the patrol’s approach

As they drew close enough to show

The sentries on the battlements

And an archer drew his bow

From the topmost tower a sentry fell

As an arrow pierced his skull

And his headlong flight into the moat

Seemed that of a gull

The patrol reported little

There was nothing much to see

But the strong and silent castle

A symbol of the free

The King’s men took communion

As the first rays of the sun

Lit up the castle’s gloomy walls

The fatal day begun

From the castle green the rooks took flight

To the high trees in the east

To their carrion minds the battlefield

Set a table for a feast

A tide of black, the Bishops' men

Equality their right

Swarmed like ants across the hill

Their aim at last in sight

The King’s men dressed in purest white

Were driven back by force

And the fighting grew more violent

As the battle took its course

The Bishops gave the order

No mercy to be shown

The sacrifice will reap rewards

When the King is overthrown

The sight of children lying dead

Made hardened soldiers weep

The outer walls began to fall

They moved towards the keep

The rooks surveyed the battlefield

Their hungry beady eyes

Revelled in the sight of death

Showing no surprise

The pressure mounted steadily

As the Bishops neared the gate

And the desperate King called to his knights

«It's your lives or the State»

When the anxious King began to fail

As many thought he might

The Queen ran screaming round the walls

And urged the men to fight

The Bishops' men were tiring

As the afternoon drew late

And the King’s men lowered the drawbridge

And poured out through the gate

They fought their way across the bridge

The men like falling leaves

Or ears of corn that fall in swathes

The vicious sickle cleaves

The tide receded up the hill

The waste of reclaimed land

Once decaying swamp became

A shore of pure white sand

A blinded priest was seen to bless

Both dying and the dead

As he stumbled around the battlefield

His cassock running red

If uniform were black or white

His eyes could never see

And death made no distinction

Whatever man he be

As darkness fell both camps withdrew

Their soldiers slain like cattle

Leaving the rooks to feast alone

The victors of the battle

At evensong both camps reviewed

Their sad depleted ranks

As survivors of the battle

Gave God their grateful thanks

Таң ата епископтардың адамдары

Ылғалда қалтырап кетті

Бірақ діріл суықтан емес

Және бүкіл лагерьге тарады

Дірілдеген аттар қорқынышты сезді

Үнсіз ойлы адамдар

Әйелдер мен отбасылар деп кім дұға етті

Оларды тағы бір рет көретін шығар

Епископтар таңғы патруль жіберді

Салмақты зерттеу үшін

Патшаның бұйрығы бойынша күштер

Қақпаның артына жиналды

Жердегі тұман патрульдің жақындағанын жасырды

Олар көрсетуге жеткілікті жақын талады

Қақпақтағы күзетшілер

Ал садақшы садағын тартты

Ең жоғарғы мұнарадан күзетші құлады

Жебе ретінде оның бас сүйегі

Және оның шұңқырға ұшып кетуі

Шағалаға ұқсайтын

Патруль аз хабарлады

Көретін  көп нәрсе болмады

Бірақ күшті және үнсіз қамал

Еркін белгісі

Патшаның адамдары қауымдастық қабылдады

Күннің алғашқы сәулелеріндей

Қамалдың күңгірт қабырғаларын жарықтандырыңыз

Қайғылы күн басталды

Жасыл қамалдан лақтар ұшып кетті

Шығыстағы биік ағаштарға

Олардың өлекселері соғыс алаңын ойлайды

Мерекеге арналған үстелді қойыңыз

Қара толқын, епископтардың адамдары

Олардың құқықтарының теңдігі

Төбеден құмырсқадай үймеледі

Олардың мақсаты көзге түседі

Патшаның адамдары ең таза ақ киім киген

Күшпен кері қуылды

Ал ұрыс күшейе түсті

Шайқас өз бағытын алды

Епископтар бұйрық берді

Мейірім көрсетілмейді

Құрбандық сауап алады

Патша құлаған кезде

Балалардың өлі жатқанын көру

Қатты сарбаздарды жылатты

Сыртқы қабырғалар  құлай бастады

Олар қораға қарай жылжыды

Қарғалар ұрыс алаңын қарап шықты

Олардың аш моншақтай көздері

Қайтыс болғанға дейін

Таңқаларлық көрсетілмейді

Қысым тұрақты түрде көтерілді

Епископтар қақпаға жақындаған кезде

Шарасыз Король рыцарларын шақырды

«Бұл сіздің өміріңіз немесе мемлекет»

Уайымдаған Король сәтсіздікке                            

Көпшілік ол мүмкін деп ойлағандай

Ханшайым айқайлап қабырғаларды айналып жүгірді

Және ерлерді соғысуға шақырды

Епископтардың адамдары шаршады

Түс ауа кеш батқандықтан

Ал патшаның адамдары көпірді түсірді

Және қақпадан төгілді

Олар көпірден өтіп бара жатты

Ер адамдар жапырақтардың түсуін жақсы көреді

Немесе  жүгері құлап басылған бастар 

Қатерлі орақ жарылады

Тоуда төбеден қайта оралды

Қалпына келтірілген жердің ысыраптары

Бір кездері шіріген батпақ болды

Таза ақ құмның жағасы

Соқыр діни қызметкер бата беріп жатқан көрілді

Өліп жатқандар да, өлгендер де

Ол соғыс алаңында сүрініп жүргенде

Оның киімі қызыл болып жүгіреді

Форма қара немесе ақ болса

Оның көздері ешқашан көре алмады

Ал өлім еш  айырмашылық  жоқ

Ол қандай адам болса да

Қараңғылық түскенде екі лагерь де шегінді

Олардың сарбаздары мал сияқты қырылады

Қонақтарды мерекеге жалғыз қалдыру

Шайқастың жеңімпаздары

Соңында екі лагерь де қаралды

Олардың қайғылы қатарлары таусылды

Шайқастың аман қалғандары ретінде

Аллаға шүкіршілік етті