Roma - Stormy Six

Mentre dormivamo nel vagone

col coltello in mano per la lama,

ottenuto tramite un amico,

l’ombra enorme di una stessa barca

si muoveva sulle nostre teste.

Credo sia stato lì che ho sognato che noi

ci spaccavamo come vetrine

e in mezzo ai cocci c’era da bere

e da mangiare.

Perché la vita viene dal mare

e tutti i treni hanno un odore

di mandarini.

Tu stavi sveglia

tra voci, giornali e facce che

ti somigliavano sempre meno.

Erano i mesi che

fioriscono anche i pali del telefono

e sono fresche le gallerie.

Ecco le cose col loro nome,

l’aria che tira tra le stazioni

a certe ore.

Aria di ferro e di sospiri

ché se va male va ancora bene

e pedalare!

E mentre gli alberi filavano

io li sentivo crescere

e mi chiedevo se un domani

ci sarà posto su a Roma

o se è vero come dicono

che non ci serve più

più nessuno.

Біз вагонда ұйықтап жатқанда

қолында пышақпен,

досы арқылы алған,

сол қайықтың үлкен көлеңкесі

ол біздің басымыздан өтті.

Менің ойымша, мен бізді сол жерде армандадым

Витриналар сияқты екіге бөліндік

ал сынықтардың арасында ішу керек болды

және жеуге.

Өйткені өмір теңізден келеді

және барлық пойыздардың иісі бар

мандариндер.

Сіз ояу едіңіз

қауесеттер, газеттер мен беттер арасында

олар сізге азайып бара жатты.

Бұл айлар болды

телефон бағаналары да гүлденуде

және галереялар керемет.

Міне, олардың аты бар заттар,

станциялар арасында соғатын ауа

белгілі бір сағаттарда.

Темір ауасы мен күрсінген

өйткені егер ол нашар болса, бәрібір жақсы

және педаль!

Ал ағаштар айналып жатқанда

Мен олардың өсіп жатқанын сезіндім

мен ертең болар ма деп ойладым

Римде орын болады

немесе олар айтқандай рас болса

бұл бізге енді қажет емес

енді ешкім.