Calle Melancolía - Sole Gimenez

Como quien viaja a lomos de una yegua sombría

Por la ciudad camino, no preguntéis adónde

Busco acaso un encuentro que me ilumine el día

Y no hallo más que puertas que niegan lo que esconden

Ya el campo estará verde, debe ser primavera

Cruza por mi mirada un tren interminable

El barrio donde habito no es ninguna pradera

Desolado paisaje de antenas y de cables

Vivo en el número siete de la calle Melancolía

Quiero mudarme hace años al barrio de la Alegría

Pero siempre que lo intento ha salido ya el tranvía

En la escalera me siento a silbar mi melodía

Como quien viaja a bordo de un barco enloquecido

Que viene de la noche y va a ninguna parte

Así mis pies descienden la cuesta del olvido

Fatigados de tanto andar sin encontrarte

Trepo por tus recuerdos como una enredadera

Que no encuentra ventanas a donde agarrarse, soy

Esa absurda epidemia que sufren las aceras

Si quieres encontrarme, ya sabes dónde estoy

Vivo en el número siete de la calle Melancolía

Quiero mudarme hace años al barrio de la Alegría

Pero siempre que lo intento ha salido ya el tranvía

En la escalera me siento a silbar mi melodía

Vivo en el número siete de la calle Melancolía

En el número siete de la calle Melancolía

Calle Melancolía

Calle Melancolía

Calle Melancolía

Allí me encuentras tú en la…

Calle Melancolía

Мұңайған биенің арқасымен жол жүрген адамдай

Қалада жүремін, қайда барамын деп сұрамаймын

Мен күнімді нұрландыратын кездесу іздеп жүрмін

Мен олардың жасырған нәрселерін жоққа шығаратын есіктерден басқа ештеңе таппаймын

Алаң қазірдің өзінде жасыл болады, көктем болуы керек

Көз алдымнан шексіз пойыз өтіп жатыр

Мен тұратын аудан дала емес

Антенналар мен кабельдердің қаңырап қалған пейзажы

Мен Меланколия көшесіндегі жетінші үйде тұрамын

Бірнеше жыл бұрын мен Ла Алегрия төңірегіне көшкім келді

Бірақ мен тырысқан сайын трамвай кетіп қалды

Баспалдақта мен өз әуенімді ысқыру үшін отырамын

Жынды кемеде саяхаттап бара жатқан адам сияқты

Бұл түннен келеді және ешқайда кетпейді

Осылайша менің аяғым ұмытылған баурайдан түседі

Сені таппай көп жүріп шаршадым

Мен сенің естеліктеріңді жүзім бұтасындай басып өтемін

Бұл ұстайтын терезелерді таппайды, мен

Тротуарлар зардап шегетін сол абсурдтық індет

Мені тапқың келсе, менің қайда екенімді білесің

Мен Меланколия көшесіндегі жетінші үйде тұрамын

Бірнеше жыл бұрын мен Ла Алегрия төңірегіне көшкім келді

Бірақ мен тырысқан сайын трамвай кетіп қалды

Баспалдақта мен өз әуенімді ысқыру үшін отырамын

Мен Меланколия көшесіндегі жетінші үйде тұрамын

Меланколия көшесінің жетінші нөмірі

Меланхолия көшесі

Меланхолия көшесі

Меланхолия көшесі

Міне, сіз мені ...

Меланхолия көшесі