Plains Of Waterloo - Shirley & Dolly Collins

As I was a-walking one midsummer’s morning

Down by the gay banks of a clear pearling stream

There I met a fair maid making sad lamentations

So I threw myself in ambush to hear her sad refrain

Through the woods she marched along, caused the valleys to ring-o

And the fine feathered songsters around her they flew

Saying, «The war it is now over and peace it is returned again

Yet my William’s not returning from the plains of Waterloo»

Oh, I stepped up to this fair maid and said, «My fond crature

Oh, dare I make nquire as to what’s your true love’s name?

For it’s I have been in battle where the cannons loud do rattle

And by your description I might have known the same»

«Willy Smith me true love’s name is, a hero of great fame

And he’s gone and he’s left me in sorrow, it’s true

Now no-one shall me enjoy but me own darling boy

And yet he’s not returning from the plains of Waterloo»

«If Willy Smith’s your true love’s name, then he’s a hero of great fame

He and I have fought in battle through many’s the long campaign

Through Italy and Russia, through Germany and Prussia

He was my loyal comrade through France and through Spain»

«Till at length by the French, oh then we were surrounded

And like heroes of old then we did them subdue

We fought for three days till at length we did defeat him

That bold Napoleon Boney on the plains of Waterloo»

«And on this sixteenth day of June, it is end of the battle

Leaving many’s the bold hero in sorrow to mourn

There the war drums they do beat and the cannons loud do rattle

It was by a French soldier your William was slain»

«And as I passed by oh to where he lay a-bleeding

I scarcely had time for to bid him adieu

With a faint, faltering voice these words he kept repeating:

Fare the well, me lovely Annie, you are far from Waterloo»

And when that this fair maid heard this sad acclamation

Her two rosy cheeks they turned pale into wan

And when that his young man saw her sad lamentation

He cried, «Me lovely Annie, oh I am your very one»

«And here is the ring that between us was broken

In the depth of all dangers, love, to remind me of you»

And when she saw the token, she fell into his arms, saying

«You're welcome, lovely William, from the plains of Waterloo»

Мен жаздың бірінің таңында серуендеп жүргенімде

Мөлдір інжу ағынының гей жағалауында

Сол жерде мен мұңды жылап жатқан әділ қызметші әйелді кездестірдім

Мен оның мұңды сөзін есту үшін өзімді буктурмага тастадым

Орман арқылы ол жүріп өтті, аңғарларды шаңғыртты

Оның айналасында әдемі жүнді әншілер ұшып кетті

«Соғыс бітті, бейбітшілік қайта оралды

Менің Уильям Ватерлоо жазығынан  қайтпайды»

О, мен осы адал қызметшісіне көтеріліп, «Менің сүйіктім

О, сенің шынайы махаббатыңның аты кім деп сұрауға батылым бар ма?

Өйткені мен зеңбіректердің қатты дауысы дірілдеген шайқаста болдым

Және сіздің сипаттамаңыз бойынша мен де солай білер едім »

«Уилли Смит мені нағыз махаббаттың аты - үлкен атақты батыр

Ол кетіп, мені қайғыға   тастап кетті, бұл рас

Енді мені өзімнің сүйікті баламнан басқа ешкім рахаттана алмайды

Соған қарамастан ол Ватерлоо жазығынан қайтып келе жатқан жоқ»

«Егер сенің шынайы махаббатыңның аты Уилли Смит болса, ол үлкен атақ батыры 

Ол           көптеген ұзақ жорықтарда  шайқасты

Италия мен Ресей арқылы, Германия мен Пруссия арқылы

Ол менің Франция және Испания арқылы менің адал жолдасым болды»

«Ұзақ уақытқа дейін француздар бізді қоршап алды

Бұрынғы батырлар сияқты, біз оларды бағындырдық

Біз үш күн бойы оны жеңгенше күрестік

Ватерлоо жазығындағы сол батыл Наполеон Бони»

«Маусымның он алтыншы күні бұл шайқастың аяқталуы

Көптің батыл қаһарманын қайғыға қайғыға  қалдыру

Ол жерде соғыс барабандары соғады, зеңбіректер қатты сықырлайды

Сіздің Уильямыңызды француз солдаты өлтірді»

«Мен оның қансырап жатқан жерінен өтіп бара жатқанда

Онымен қоштасуға уақытым аз болды

Әлсіз, дірілдеген дауыспен ол мына сөздерді қайталай берді:

Құттықтай бер, мен сүйкімді Энни, сен Ватерлоодан алыссың»

Міне, бұл әдемі қызметші бұл қайғылы дауысты естігенде

Оның екі қызғылт беті бозарып кетті

Сол кезде оның жас жігіті оның қайғылы жоқтауын көрді

Ол: «Мен сүйкімді Энни, мен сенің адамыммын» деп жылады.

«Міне, арамыздағы сақина сынды

Барлық қауіп-қатерлердің тереңінде, махаббат, сені еске түсіру үшін»

Ол жетонды көргенде, оның құшағына құлады

«Қош келдіңіз, сүйкімді Уильям, Ватерлоо жазығынан»