Сквозь стекло - Septem Voices

Так кончается день, начинается ночь

Вслед за солнцем луна убирается прочь

Так звучат голоса перелетных тех птиц

Что покроют собой тысячи сотен лиц

Так начнется их жизнь, так прольётся их свет

Так продолжится танец, звезд небесных балет,

А закончится этот хоровод высоты

Лишь заметив, что в нем не участвуешь ты Ты не думай, что живой

Посмотри на меня, я стою за спиной

Не стой, не пой, не вой, не бейся головой

Если я уйду одна, значит небо не со мной

Убегай отменя, молись, туши свет

Не лей, не бей, не пей и меня ты не жалей

Все что было ты забудь, а забудешь, так убей

Видно нам не суждено смотреть сквозь стекло на свет

Что за осень без листьев и весна без грозы

Непонятные люди, непонятные дни

Не ходил на обрыв ты и рассвет не встречал

По траве ты не бегал, просто молча кричал

Перевернуты книги, их страницы пусты

Перегасли те свечи, что белели холсты

И погас тот луч солнца, что давало нам тень

Не увидишь ты ночь, не увидишь ты день

Ты не думай, что живой

Посмотри на меня, я стою за спиной

Не стой, не пой, не вой, не бейся головой

Если я уйду одна, значит небо не со мной

Убегай отменяя, молись, туши свет

Не лей, не бей, не пей и меня ты не жалей

Все что было ты забудь, а забудешь, так убей

Видно нам не суждено смотреть сквозь стекло на свет

Осылай күн бітеді, түн басталады

Күннің артынан ай алыстап кетеді

Көшіп келген құстардың даусы осылай естіледі

Мыңдаған жүздеген беттерді не жауып тастайды

Өмірлері осылай басталады, нұры осылай төгіледі

Сонымен, би жалғасады, аспан жұлдыздарының балеті,

Ал бұл биіктік биі аяқталады

Оған қатыспағаныңызды байқасаңыз, өзіңізді тірімін деп ойламаңыз

Маған қарашы, артымда тұрмын

Тұрма, ән айтпа, айқайлама, басыңды ұрма

Жалғыз кетсем, аспан менімен бірге емес

Қашыңыз, дұға етіңіз, жарықты сөндіріңіз

Құйма, ұрма, ішпе, мені аяма

Өткеннің бәрін ұмыт, бірақ ұмытсаң, өлтір

Бізге әйнек арқылы жарыққа қарау жазылмаған сияқты

Жапырақсыз күз, найзағайсыз көктем деген не

Біртүрлі адамдар, қызық күндер

Қияға бармадың, таңды қарсы алмадың

Шөпке жүгірген жоқсың, үнсіз айқайладың

Кітаптар аударылған, беттері бос

Кенептерді ағартқан шырақтарды сөндірді

Ал бізге көлеңке берген сол күн сәулесі сөнді

Түнді көрмейсің, күнді көрмейсің

Сіз өзіңізді тірімін деп ойламайсыз

Маған қарашы, артымда тұрмын

Тұрма, ән айтпа, айқайлама, басыңды ұрма

Жалғыз кетсем, аспан менімен бірге емес

Қашыңыз, бас тартыңыз, дұға етіңіз, жарықты сөндіріңіз

Құйма, ұрма, ішпе, мені аяма

Өткеннің бәрін ұмыт, бірақ ұмытсаң, өлтір

Бізге әйнек арқылы жарыққа қарау жазылмаған сияқты