Sonnet 20 - Rufus Wainwright

A woman’s face with nature’s own hand painted

Hast thou, the master mistress of my passion

A woman’s gentle heart but not acquainted

With shifting change as is false women’s fashion

An eye more bright than theirs less false in rolling

Gilding the object whereupon it gazeth

A man in hue all hues in his controlling

Which steals men’s eyes and women’s souls amazeth

And for a woman wert thou first created

Till Nature as she wrought thee fell a-doting

And by addition me of thee defeated

By adding one thing to my purpose nothing

But since she prick’d thee out for women’s pleasure

Mine be thy love and thy love’s use their treasure

Табиғаттың өз қолымен боялған әйелдің беті

Сенсің бе, менің құмарлығымның иесі

Әйелдің жүрегі жұмсақ, бірақ таныс емес

Жалған әйелдер сәні сияқты өзгермелі өзгерістермен

Оларға қарағанда жарық көз айналу болады

Объектіні алтын жалату, оның үстіне қарайды

Өзінің басқаруындағы барлық реңктерге адам

Бұл ерлердің көзін ұрлайды және әйелдердің жанын таң қалдырады

Ал сен алдымен әйел үшін жаралғансың

Табиғат сені жасағанша, жек көретін болды

Оған қоса, мен де жеңілдім

Менің мақсатыма бір нәрсені қосу арқылы ештеңе

Бірақ ол сені әйелдердің рахаты үшін шаншып жібергендіктен

Менікі сенің махаббатың болсын және сенің махаббатың олардың қазынасын пайдаланады