Testamento - Real de Catorce

No quiero ajustar tornillos

No acostarme boca arriba

Para convencerte que hoy duermo mal

No quiero más agujas en la rama de mi brazo

Ni sillas desahuciadas

Ni el mismo madrigal

No quiero el termómetro en la axila

Para que deje de llover la lluvia en mí

Pero traigo la fe enterrada en la arena

Del desierto de mi pecho aquí

Quisiera dejarte escrito mi testamento

Con letra invisible en tu corazón

Quisiera tallarlo en la pared

O en la barda que olvidé orinar

O en ese confín de la intima canción

En la última canción que escribí para ti

Мен бұрандаларды тартқым келмейді

Менің арқамнан жатпа

Бүгін мен нашар ұйықтаймын деп сендіремін

Мен енді қолымның бұтағына ине шаншуды қаламаймын

шығарылған орындықтар жоқ

Баяғы мадригал емес

Мен термометрді қолтығыма салғым келмейді

Менің үстімнен жаңбыр жаумауы үшін

Бірақ мен құмға көмілген сенімді әкелемін

Кеудемдегі шөлден осында

Мен саған өсиетімді жазғым келеді

Жүрегіңде көрінбейтін хатпен

Мен оны қабырғаға ойып алғым келеді

Немесе мен зәр шығаруды ұмытып кеткен дуалда

Немесе сол интимдік әннің қамалында

Саған арнап жазған соңғы өлеңімде