Adsız Mahnı - PRoMete

Nə qədər söz olsa, söz nə qədər düz olsa

Az gələcək sətirlərim gözlərinə baxmaqdan

Nə qədər düz olsa, düz nə qədər iz qoysa

Etiraz edə bilməyəcəm o ətrini qoxmaqdan

Cızdım rəsmini, tanımamışdan ağlımda

Sən bir şahzadə və ayağında çarıqlar var

Girdin həyatıma və real oldun nağılımda

Gözmuncuqlarında dərin çat və qırıqlar var

Dərinə toxundum və əridim, yox oldum

«Mən ruhmu, insanmı!?»

anlamadan yoluma davam

Əlinə toxundum, parlaqlıq çox oldu

«Sən ruhmu, insanmı!?»

anlamadan yoluma davam

Sən güclü, ən güclü otlardan həblərdən

Uça bilməz insan, yox, uça bilməz insan

Xətrinə dəyəcək qədər kobud oluram mən hərdən

Amma sən bu həyatımda tək keçə bilməzimsən

Qanadlan!

Səni mənə gətirəcək bu qanadlar

Uzaqdan…

Ətrini küləyə ötür, dayanma!

Səmadan

Dənizdən

Buluddan

Günəşdən

Güc ver, mənə güc ver, var oluşun belə bəsdir buna

Hər yer mən dardır, əgər səbəb varsa yoxluğuna

Yazdığım ilk sətir belə, son kimi görünə bilir mənə

Çatmamış bitir mürəkkəb, sətirlərim sonluğuna

Uzana-uzana gedir gecə, üzünü görüm edim necə?

Mən buz kimi, sənsə isti, uzaqlaşıram əridikcə

Nə ürək işləmir, nə beyin, küsür pərilər, uzaq qaçır

Bayıra çıxıram axtarışda, boşdur küçə, boşdur küçə…

Toxunuşlar, barmaqlar… hər şey necə də mükəmməldir

Dərin-dərin nəfəs dərim, dərin gözlərim və gözlərin

Dodaqlar, incə belin, uzaqlıqlar içində mən

İtirirəm yenə də səni, yenə də boşdur buz əllərim

Gündəliklərdə vərəq qalmadı, bitirdim neçə qələmdə mürəkkəb

Atmadım, saxladım, doğmadır, tək göründüm hər kəsə

Təkəm sandılar.

Yanımdaydın heç darıxmadım

Amma yenə də dön, yanımda cismin olsun!

Bəlkə inandım ki, nəğmələrdə deyilən eşq bu qədər asandır

Dön, nəğmə yazacam sənin dönüşünə

Yorğun gözlərim baxır, yolun sonunda ölümlə görüşümə

Gecikirəm!

Qanadlan!

Səni mənə gətirəcək bu qanadlar

Uzaqdan…

Ətrini küləyə ötür, dayanma!

Səmadan

Dənizdən

Buluddan

Günəşdən

Қанша сөз болса да, қанша түзу болса да

Оның көзіне қараудан гөрі болашақ сызықтары аз

Қанша түзу, қанша із болса да

Мен бұл иісті иіскеуге қарсы тұра алмаймын

Мен суретті танымай санамда салдым

Сен ханшайымсың, аяғыңда туфли бар

Сіз менің өміріме келіп, менің оқиғамда шынайы болдыңыз

Моншақтарда терең жарықтар мен сынықтар бар

Мен теріге тигіздім, ол еріп, жоғалып кетті

«Мен рухпын ба, әлде адаммын ба?

байқамай жолымды жалғастыра бер

Мен оның қолын ұстадым, онда көп жылтыр болды

«Сен рухсың ба, әлде адамсың ба?

байқамай жолымды жалғастыра бер

Сіз ең күшті, ең күшті шөп таблеткасысыз

Адам ұша алмайды, жоқ, адам ұша алмайды

Кейде мен тәуекелге ұшырайтындай дөрекімін

Бірақ сен бұл өмірде жалғыз бола алмайсың

Қанаттар!

Бұл қанаттар сені маған әкеледі

Қашықтан…

Желде иіскеңіз, тоқтамаңыз!

Аспаннан

Теңізден

Бұлттан

Күннен

Маған күш бер, күш бер, бар болса жеткілікті

Әр жерім тар, жоқтығына себеп болса

Тіпті бірінші жазған жолымның өзі соңғы болып көрінуі мүмкін

Сия менің жолдарымның соңына жеткенше бітеді

Түн өтіп жатыр, оның түрін қалай көрейін?

Мен мұздаймын, сен ыстықсың, мен алыстап бара жатырмын

Жүрек жұмыс істемейді, ми, кемшілік перілер қашады

Мен іздеп шығамын, көше бос, көше бос...

Қолдар, саусақтар... бәрі қандай тамаша

Менің терімде терең тыныс алыңыз, менің көзіме және көзіме терең тыныс алыңыз

Ерін, жіңішке бел, Мен алыстамын

Мен сені тағы жоғалтып жатырмын, мұз қолдарым әлі бос

Күнделіктерде бірде-бір парақ қалмады, бірнеше қаламды сиямен бітірдім

Лақтырған жоқпын, сақтадым, туған жері, Бәріне жалғыз қарадым

Олар бойдақ деп ойлады.

Қасымда сені сағындым

Бірақ бәрібір жүр, денең менімен бірге болсын!

Бәлкім, мен әндегі махаббаттың оңай екеніне сенген шығармын

Бар, мен сенің қайтуыңа өлең жазамын

Шаршаған көзім жолдың аяғында маған қарайды

Мен кешігіп қалдым!

Қанаттар!

Бұл қанаттар сені маған әкеледі

Қашықтан…

Желде иіскеңіз, тоқтамаңыз!

Аспаннан

Теңізден

Бұлттан

Күннен