Der ewige Ikea - Prezident

Na ja, dafür dass ihm Wollen und Können eins ist

Na ja, dafür dass ihm Wollen und Können eins ist

Na ja, dafür dass ihm Wollen und Können eins ist

Na ja, dafür dass ihm Wollen und Können eins ist

Na ja, dafür dass ihm Wollen und Können eins ist

Na ja, dafür dass ihm Wollen und Können eins ist

Na ja, dafür dass ihm Wollen und Können eins ist

Na ja, dafür dass ihm Wollen und Können eins ist

Na ja, Dante hat Vergil gekriegt, von daher

Vielen Dank für nichts, für wer auch immer dieser Typ hier ist

Ich mein', er hat’s erzählt und ich so: cool, Bruder

Ich glaub', es war Autor bei der Vice oder YouTuber

Irgendsowas würdeloses, irgendwas mit Cordhose

Mein Führer durch das Jenseits holt mich ab in einem Ford Focus

Fährt beharrlich hundertzwanzig auf der Mittelspur

Wir hören beide MoTrip-Alben auf dem Weg zum Limbus durch

Nach zwei, drei Stunden ganz kurz eingenickt

Zum Schneiden dicker Nebel, als ich aufwach' und zur Seite blick'

Ich frag', wie lang hab' ich geschlafen?

Er winkt ab mit Besserwisserlächeln, Zeit sei hierzulande keine Frage

Klingt als sagt er’s auswendiggelernt auf, wir fahren

Noch 'ne Weile bergauf, dann klärt's auf, ich schau' hinter uns

Ins Tal hinab, erst jetzt erkenn' ich die wie Demobullen

In Kampfmontur eingepackten Cherubimgrenzkontrollen

Denn wer nie so recht gelebt hat, dem ist auch kein rechter Tod vergönnt

Und der ist für diesen Ort bestimmt, von den Bienenwaben

Der Bürozellen ins auf Raten finanzierte Grab, erst totstellen

Dann sterben, dann weiter totstellen

Im ewigen Ikea, im Limbus

Der graue Parkplatz im generisch tristen Vorort

Der letzte Atemluft verzehrende, nichtssagende Smalltalk

Kurz vor dem Gipfel hält der Wagen an, wir

Steigen aus und stapfen durch den grauen Schnee am Straßenrand

Es nieselt, der Himmel grau, das Wetter diesig

Kalt ist es nicht wirklich, nur so 'n bisschen ungemütlich

Gemäßigt halt und ganz leise aus der Ferne schwirren die

Schmerzverzerrten Schreie der Verdammten durch die Ewigkeit

Nach zwei, drei Kilometern eine Lichtung

Wir sind schon längst nicht mehr allein, mit uns in eine Richtung

Gehen Hunderte, Tausende, mit bräsigen Gesichtern

Selfies schießend noch im Jenseits, als die ewigen Touristen

Die sie sind, unfähig zu jeder Transzendenz

Und so öde, dass man nicht mal in der Hölle an sie denkt

Geschweige denn sie haben will, weswegen ihre Heerscharen

Den Außenrand der Trichterstadt der Qualen füllen

Den nullten Kreis, den Ort der Seelen, die keine waren

Zentrum und Emblem eine sich drehende weiße Fahne

Denn wer nie so recht gelebt hat, dem ist auch kein rechter Tod vergönnt

Und der ist für diesen Ort bestimmt, von den Bienenwaben

Der Bürozellen ins auf Raten finanzierte Grab, erst totstellen

Dann sterben, dann weiter totstellen

Im ewigen Ikea, im Limbus

Die Fahrt im Fahrstuhl, die sich endlos in die Länge zieht

Die ewig gleiche Dauerwerbesendung, die nie enden wird

Der Limbus — bewacht von Dreikopftölen mit Pottschnitt

Voller Bürostuhlzentauren, Legehennen, YouTube-Prominenz

Praktikanten ihrer eigenen Existenz, gesichtslose Anzugträger

Graue Massen, Touris, die Selfies machen vor dieser scheißweißen Fahne

Бір болуды қалағаныңыз үшін

Бір болуды қалағаныңыз үшін

Бір болуды қалағаныңыз үшін

Бір болуды қалағаныңыз үшін

Бір болуды қалағаныңыз үшін

Бір болуды қалағаныңыз үшін

Бір болуды қалағаныңыз үшін

Бір болуды қалағаныңыз үшін

Демек, Данте Вирджилді алды

Бұл жігіт кім болса да, ештеңе үшін рахмет

Айтпақшы, ол айтты да, мен: жақсы, аға

Менің ойымша, бұл Vice-тегі жазушы немесе YouTuber болды

Қадірсіз бірдеңе, кордю шалбары бар нәрсе

Менің ақырет өміріне арналған нұсқаулық мені Форд Фокусқа отырғызды

Жүз жиырманы орта жолақтан табанды түрде жүргізеді

Біз Limbo жолында екі MoTrip альбомын тыңдаймыз

Екі-үш сағаттан кейін біз өте қысқаша бас изеп қалдық

Ұйқыдан оянып, жағыма қарасам, қою тұман

Мен қанша ұйықтадым деп сұраймын?

Ол бәрін білетін күлімсіреп, бұл елде уақыт мәселесі емес дейді

Оны жатқа айтып тұрған сияқты, айдап келе жатырмыз

Сәл жоғары көтеріліп, содан кейін ол тазарады, мен артымызға қараймын

Төменгі алқапта мен оларды демо бұқалар сияқты танимын

Керуб шекарасы тәртіпсіздіктерге арналған құралдармен оралған

Өйткені ешқашан дұрыс өмір сүрмеген адамға шынайы өлім де берілмейді

Бұл бал ұялары арқылы осы жерге арналған

Бөліп қаржыландырылған қабірге кеңсе камералары алдымен өлі ойнайды

Сосын өл, сосын өлі ойнай бер

Мәңгілік Ikea-да, белгісіздікте

Жалпы қала маңындағы сұр автотұрақ

Соңғы демі жұтатын, мағынасыз шағын әңгіме

Көлік саммитке дейін тоқтайды, біз

Сыртқа шығып, жол жиегіндегі сұр қарды аралап өтіңіз

Жаңбыр жауып тұр, аспан сұрғылт, ауа райы бұлыңғыр

Бұл шынымен суық емес, сәл ыңғайсыз

Олар алыстан қалыпты және өте тыныш ызылдайды

Мәңгілікке қарғыс атқандардың азапты айқайлары

Екі-үш шақырымнан кейін тазалық

Біз енді жалғыз емеспіз, бізбен бір бағытта

Жүздеген, мыңдаған, майлы жүзбен жүреді

Мәңгілік туристер ретінде кейінгі өмірде де селфи түсіру

Олар кімдер, ешқандай трансцендентке қабілетсіз

Қаңырап қалғаны сонша, тіпті тозақта да олар туралы ойламайсың

Оларға ие болғысы келмесін, сондықтан олардың иелері

Агония шұңқырының сыртқы жиегін толтырыңыз

Нөлдік шеңбер, болмаған жандардың орны

Айналмалы ақ жалаушаның ортасында және эмблемасымен

Өйткені ешқашан дұрыс өмір сүрмеген адамға шынайы өлім де берілмейді

Бұл бал ұялары арқылы осы жерге арналған

Бөліп қаржыландырылған қабірге кеңсе камералары алдымен өлі ойнайды

Сосын өл, сосын өлі ойнай бер

Мәңгілік Ikea-да, белгісіздікте

Шексіз созылатын лифтпен жүру

Ешқашан бітпейтін мәңгілік инфокоммерция

Лимбо — қазан кесілген үш басты төлтпен қорғалған

Кеңсе креслоларына толы кентаврлар, жұмыртқалайтын тауықтар, YouTube атақты адамдары

Өз өмірінің интерндері, бет-бейнесі жоқ костюмдер

Бұл қанды ақ тудың алдында сұр топ, селфи жасап жатқан туристер