Goniąc kormorany - Piotr Szczepanik, Alibabki, Ricercar 64

Dzień gaśnie w szarej mgle.

Wiatr strąca krople z drzew.

Sznur kormoranów w locie splątał się,

Pożegnał ciepły dzień,

Ostatni dzień w mazurskich stronach.

Zmierzch z jezior żagle zdjął.

Mgieł porozpinał splot.

Szmer tataraków jeszcze dobiegł nas,

Już wracać czas.

Noc się przybrała w czerń.

To smutny lata zmierzch.

Już kormorany odleciały stąd,

Poszukać ciepłych stron,

Powrócą wiosną na jeziora.

Nikt nas nie żegna tu.

Dziś tak tu pusto już.

Mgły tylko ściga wśród sitowia wiatr,

Już wracać czas.

Күн сұр тұманға сіңіп кетеді.

Жел ағаштардың тамшыларын соғады.

Ұшып бара жатқан корморанттардың тізбегі шатасты,

Жылы күнмен қоштасты,

Масурия бөліктеріндегі соңғы күн.

Ымырт көлдерден желкендерді алып кетті.

Тұман тоқуды шешті.

Қаламустың шуы әлі бізге жеткен жоқ,

Қайтатын уақыт келді.

Түн қара түсті.

Жаздың қайғылы ымыртында.

Қазірдің өзінде қарақаттар ұшып кетті

Жылы жақтарды іздеңіз,

Олар көктемде көлдерге қайтады.

Бұл жерде бізбен ешкім қоштаспайды.

Бүгін бұл жерде өте бос.

Тұманды жел қуады тек сілемдер арасында,

Қайтатын уақыт келді.