Aftermath - Oxiplegatz

On the outskirts of the Rigelworlds, a torn warship falls through the void.

A lone survivor, trapped inside the hull, tumbling slowly through fields

of asteroids.

It’s strange, the way things tend to go.

One moment you prosper,

the next you find yourself… waning.

Immortal… immortal?

Bitter the taste of destiny,

what now?

Seems like the dark is… calling.

This morning I didn’t foresee what I know now,

that this day would hold my final moment…

The vision’s fading, as all is lost into eternal frost.

So fleeting, the warmth of life.

Yeah, I’m here, the road behind me now.

Bended, but not broken, and shed no tears

though the end is nigh…

We are made of stardust, creed of celestial life —

that in our hearts, the breath of dying stars,

their embers are in our eyes.

For the final adventure

now that old, rigid corpse is left behind.

The spirit is unbroken — the lust for unseen lands,

the warriorsoul — the traveller in us all.

Ригель әлемінің шетінде жыртылған әскери кеме қуысқа құлап түседі.

Корпустың ішінде қалған жалғыз аман қалған адам далада баяу құлап бара жатыр

 астероидтар.

Бір қызығы, жағдай                        

Бір сәт өркендейсің,

келесіде сіз өзіңізді... әлсіреп барасыз.

Өлмейтін... өлмейтін бе?

Тағдырдың ащы дәмі,

енді ше?

Қараңғы... шақырып тұрған сияқты.

Бүгін таңертең мен қазір білетінімді болмадым,

бұл күн менің соңғы сәтімді өткізетін еді...

Барлығы мәңгілік аязға айналғандықтан, аян әлсірейді.

Сонымен өткінші, өмір жылулығы.

Иә, мен осындамын, артымдағы жол қазір.

Майысқан, бірақ сынбаған және көз жасын төген жоқ

ақыры жақын болса да…

Біз жұлдыз тозаңынан жарылғанбыз , аспандағы тіршілік сенімі —

біздің жүрегімізде сөніп жатқан жұлдыздардың тынысы,

олардың шоғы біздің көз алдымызда.

Соңғы шытырман оқиға үшін

енді сол ескі, қатты мәйіт қалды.

Рух бұзылмаған — көрінбейтін жерлерге құштарлық,

жауынгер жан — бәріміздегі  саяхатшы .