Званый Ужин - Оргазм Нострадамуса

Пригласил на ужин я друзей

Страх, бессонницу, кошмар и похоть.

Тех, кто ближе всех мне и родней

Тех, кому себя я позволяю трогать

Разливаю им в бокалы свою кровь

Тост произношу за дружбу нашу

Залпом пьют они ее, а закусить

Приношу им из мозгов кашу — малашу

Веселятся мои гости за столом

И рыдая, хлопаю в ладоши,

Чтобы гости не захныкали в тоске

На потеху им с себя сдираю кожу

За окном корячится рассвет

Подтираю половицы волосами

Нету смысла звать друзей мне на обед

Навестят меня сегодня они сами

Мен достарымды түскі асқа шақырдым

Қорқыныш, ұйқысыздық, кошмар және нәпсіқұмарлық.

Маған ең жақын адамдар мен туыстар

Мен қол тигізуге рұқсат бергендер

Мен қанымды олардың стакандарына құямын

Мен достығымыз үшін тост айтамын

Олар оны бір ұрттап ішеді де, тістеп алады

Мен олардың миынан ботқа әкелемін – малаш

Қонақтарым дастархан басында көңіл көтеріп отыр

Мен жылап, қолымды соғамын,

Қонақтар қиналып қыңсылмас үшін

Олардың көңіл көтеруі үшін мен терімді жұлып аламын

Терезенің сыртында таң атып жатыр

Мен еден тақталарын шашыммен сүртемін

Достарымды кешкі асқа шақырудың мағынасы жоқ

Олар бүгін маған қонаққа барады