Замок - Oddiss

ЗАМОК

Медленно рушатся стены

И зарастают травой;

Запахи праха и запахи тлена,

Ветра унылого вой…

Замок — приют привидений,

Лишь только выйдет Луна.

Полный волшебных видений —

В темном провале окна.

Рыцарей смелых сраженья.

Шум и веселье пиров,

Грозных империй паденье,

Тайн полуночных покров.

Всюду бурьян и терновник,

Да, по колено, дурман,

Ярко алеет шиповник,

Сизый клубится туман…

Древний камень точит вода,

Спуск в подвалы — узок и крут,

Ты ходить не вздумай туда,

Знай — живых там точно не ждут!

Солнца свет тает во тьме,

Призрак ходит, шурша,

По подземной тюрьме —

Прячься в пятки душа!

Солнце садится за башни,

Темные окна молчат —

Тот же для них день вчерашний,

Что и семьсот лет назад…

Всех тех, кого стены знали,

Уже не носит земля.

С оттенком легкой печали —

Запомнит Замок — меня…

ҚҰЛПТАУ

Қабырғалары ақырындап қирап жатыр

Және шөп басып кеткен;

Шаңның иісі мен шірудің иісі,

Тұңғиық желдер...

Қамал - бұл елес жер

Ай шыққан бойда.

Сиқырлы көріністерге толы

Терезенің қараңғы саңылауында.

Батыл шайқастардың рыцарлары.

Шу мен көңілді мерекелер,

Қорқынышты империялар құлады

Түн ортасының құпиялары.

Барлық жерде арамшөптер мен тікенектер,

Иә, тізе терең, доп,

Жабайы раушан қызарып жатыр,

Сұр тұман айналады ...

Ежелгі тас суды тоздырады,

Жертөлелерге түсу тар және тік,

Онда баруға батылы барма,

Олар міндетті түрде тірілерді күтпейтінін біліңіз!

Күннің нұры қараңғылыққа еріп,

Елес жүреді, сыбдырлайды,

Жерасты түрмесі арқылы -

Жанның өкшесіне тығыл!

Күн мұнаралардың артына батады

Қараңғы терезелер үнсіз -

Олар үшін кеше дәл сол күн,

Жеті жүз жыл бұрынғыдай...

Қабырғалар білетіндердің бәрі

Жер енді тозбайды.

Сәл мұңмен -

Құлып мені еске алады ...