Где же я - Nефть

Где же я?

Где височной доли яд?

Снег и я делим ночь на сны и явь.

Себя бросаю в реку

без дна…

На счастье.

На века…

Дожди идут безостановочно…

Куда-то идти так не хочется,

но все равно ноги промокшие —

такая вот с миром гармония.

Каждый новый день превращается

в песочного мира сомнения…

Закончатся, но не забудутся.

У каждого своя философия.

Где же ты?

Где пустынных улиц дым?

Свет и ты —

прикосновением одним.

Тебя я отпускаю

в небо…

Без/дна…

Не забывай — я жду звонка

Мен қайдамын?

Саусақ бөлігінің улануы қайда?

Қар екеуміз түнді түс пен шындыққа бөлеміз.

Мен өзімді өзенге лақтырамын

түбі жоқ...

Сәттілік үшін.

Ғасырлар бойы…

Жаңбыр тоқтаусыз жауады...

Мен бір жерге барғым келмейді

бірақ әлі де дымқыл аяқтар -

дүниемен үйлесімділік осындай.

Әрбір жаңа күн айналады

күмәнді құмды әлемде...

Олар бітеді, бірақ олар ұмытылмайды.

Әркімнің өз философиясы бар.

Сен қайдасың?

Түтіннің қаңырап бос қалған көшелері қайда?

Жарық және сен

бір түртумен.

мен сені босатамын

аспанға…

Тұңғиық…

Ұмытпа - мен қоңырауды күтемін