Волошин - Наум Блик

Как некий юноша, в скитаньях без возврата

Иду из края в край и от костра к костру…

Я в каждой девушке предчувствую сестру

И между юношей ищу напрасно брата.

Щемящей радостью душа моя объята;

Я верю в жизнь, и в сон, и в правду, и в игру,

И знаю, что приду к отцовскому шатру,

Где ждут меня мои и где я жил когда-то.

Бездомный долгий путь назначен мне судьбой…

Пускай другим он чужд… я не зову с собой —

Я странник и поэт, мечтатель и прохожий.

Любимое со мной.

Минувшего не жаль.

А ты, что за плечом, — со мною тайно схожий, —

Несбыточной мечтой сильнее жги и жаль!

Қайтпай тентіреп жүрген бозбаладай

Мен басынан аяғына, оттан отқа барамын...

Мен әр қыздың бойынан әпке көремін

Жігіттердің арасынан босқа аға іздеймін.

Жаным мұңды қуаныш құшағында;

Мен өмірге де, арманға да, шындыққа да, ойынға да сенемін.

Мен әкемнің шатырына келетінімді білемін,

Мені қайда күтіп тұр және мен бір кездері тұрған жер.

Баспанасыз ұзақ жолды тағдыр маған тапсырды...

Бұл басқаларға жат болсын ... мен өзіммен хабарласпаймын -

Мен қаңғыбас пен ақынмын, арманшыл мен өткіншімін.

Менімен бірге сүйікті.

Өткен өкінішті емес.

Ал сен, иығыңда, маған жасырын ұқсайсың, -

Орындалмайтын арманмен, қатты күйіп, өкінішпен!