Верёвочка - Натан Эфрос, Пётр Ярославцев

Весна, весна на улице,

Весенние деньки!

Как птицы, заливаются

Трамвайные звонки.

Шумная, веселая,

Весенняя Москва.

Еще не запыленная,

Зеленая листва.

Галдят грачи на дереве,

Гремят грузовики.

Весна, весна на улице,

Весенние деньки!

Тут прохожим не пройти:

Тут веревка на пути.

Хором девочки считают

Десять раз по десяти.

Это с нашего двора

Чемпионы, мастера

Носят прыгалки в кармане,

Скачут с самого утра.

Во дворе и на бульваре,

В переулке и в саду,

И на каждом тротуаре

У прохожих на виду,

И с разбега,

И на месте,

И двумя ногами

Вместе.

Вышла Лидочка вперед.

Лида прыгалку берет.

Скачут девочки вокруг

Весело и ловко,

А у Лидочки из рук

Вырвалась веревка.

— Лида, Лида, ты мала!

Зря ты прыгалку взяла!—

Лида прыгать не умеет,

Не доскачет до угла!

Рано утром в коридоре

Вдруг раздался топот ног.

Встал сосед Иван Петрович,

Ничего понять не мог.

Он ужасно возмутился,

И сказал сердито он:

— Почему всю ночь в передней

Кто-то топает, как слон?

Встала бабушка с кровати —

Все равно вставать пора.

Это Лида в коридоре

Прыгать учится с утра.

Лида скачет по квартире

И сама считает вслух.

Но пока ей удается

Досчитать всего до двух.

Лида просит бабушку:

— Немножко поверти!

Я уже допрыгала

Почти до десяти.

— Ну,— сказала бабушка,—

Не хватит ли пока?

Внизу, наверно, сыплется

Известка с потолка.

Весна, весна на улице,

Весенние деньки!

Галдят грачи на дереве,

Гремят грузовики.

Шумная, веселая,

Весенняя Москва.

Еще не запыленная,

Зеленая листва.

Вышла Лидочка вперед,

Лида прыгалку берет.

— Лида, Лида!

Вот так Лида!

Раздаются голоса.

—

Посмотрите, это Лида

Скачет целых полчаса!

— Я и прямо,

Я и боком,

С поворотом,

И с прискоком,

И с разбега,

И на месте,

И двумя ногами

Вместе...

Доскакала до угла.

— Я б не так еще могла!

Весна, весна на улице,

Весенние деньки!

С книжками, с тетрадками

Идут ученики.

Полны веселья шумного

Бульвары и сады,

И сколько хочешь радуйся,

Скачи на все лады.

Көктем, сыртта көктем

Көктемнің күндері!

Құстар су басқан сияқты

Трамвай қоңыраулары.

Шулы, күлкілі

Көктем Мәскеу.

Әлі шаң емес

Жасыл жапырақ.

Ағаштарда дірілдейді,

Жүк көліктері шулайды.

Көктем, сыртта көктем

Көктемнің күндері!

Бұл жерден өтіп бара жатқандар өте алмайды:

Жолда арқан бар.

Қыздар хормен ойлайды

Он есе он.

Бұл біздің ауладан.

Чемпиондар, шеберлер

Олар қалталарында секіргіш алып жүреді,

Олар таңертеңнен бері секірді.

Аулада және бульварда

Аллеяда және бақшада

Әр тротуарда

Өтіп бара жатқандардың алдында

Және жүгіруден

Және орнында

Және екі аяқ

Бірге.

Лидочка алға шықты.

Лида арқанды алады.

Қыздар секіреді

Көңілді және ақылды

Және Лиданың қолынан

Арқан үзілді.

— Лида, Лида, сен кішкентайсың!

Сіз арқанды бекер алдың!—

Линда секіре алмайды

Бұрышқа жетпе!

Таңертең ерте дәлізде

Кенет аяқтың сықырлаған дауысы естілді.

Көрші Иван Петрович орнынан тұрып,

Мен ештеңе түсіне алмадым.

Ол қатты ашуланды

Және ол ашуланып:

-Неге түні бойы майданда

Біреу піл сияқты таптайды ма?

Әже төсегінен тұрды

Қалай болғанда да тұру уақыты келді.

Бұл дәліздегі Лида

Таңертең секіруді үйреніңіз.

Лида пәтердің айналасында секіреді

Және ол дауыстап санайды.

Бірақ ол жетістікке жеткенше

Екіге дейін сана.

Линда әжесінен сұрайды:

- Кішкене бұрыл!

Мен секірдім

Онға жуық.

«Жақсы, - деді әже, -

Әзірге жеткілікті емес пе?

Төменгі қабат, құйып жатқан шығар

Төбеден әк.

Көктем, сыртта көктем

Көктемнің күндері!

Ағаштарда дірілдейді,

Жүк көліктері шулайды.

Шулы, күлкілі

Көктем Мәскеу.

Әлі шаң емес

Жасыл жапырақ.

Лидочка алға шықты

Лида арқанды алады.

Линда, Линда!

Міне, Линда!

Дауыстар естіледі.

—

Қараңызшы, бұл Линда.

Жарты сағат жүріңіз!

- Мен турамын

Мен және жан-жаққа

Бұрылыспен

Және секіріспен

Және жүгіруден

Және орнында

Және екі аяқ

Бірге...

Бұрышқа секірді.

«Мен алмас едім!

Көктем, сыртта көктем

Көктемнің күндері!

Кітаптармен, дәптермен

Студенттер келе жатыр.

Шулы қызықтарға толы

бульварлар мен бақтар,

Және қалағаныңызша қуаныңыз

Барлық жолмен секіріңіз.