I Saw Her Sad Eyes - Mournful Gust

Her face is mirrored in lunar glowing

The tears, so sweet tears are flowing from her eyes

Eyes, so sad eyes look at me for the last time

Let to touch them with my gaze for the last time

I’ll never forget when our glares have united

I’ve feel a fire and something has woken up inside me

And as a beast I wanted to take possession to her

But having thrown on her I’ve dissolved in her shade

We’re as the lover flowers

But we can’t touch to each other

And the wind breaks off our petals

Those are so beautiful in rays of a sunset

I saw her sad eyes, her eyes for the last time

I was her cry, I was her tears

I’ve touched her soul for the first time

Having broke her as the crystal castle

In her eyes I see my reflection

Heavens full of stars and moon instead of pupils

And the tears flowing from her eyes

Are transform to celestial crystal

We’re as snow on the sun melt in our embrace

We harden as a sculpture and we peter for ever

And something invisible binds us

In silent dance of grief connecting us together

I would like to forget it absolutely

It is more never to recall her

But every night I look in heavens

And the moon draws her portrait again

Оның бетінде ай жарқыраған  айна

Оның көзінен жас ағып жатыр, сондай тәтті жас

Көздер, мұңға толы көздер маған соңғы рет қарайды

Оларға соңғы рет көзқарасыммен тиіп көрейін

Мен біздің жылтырауымыз біріктірілген кезде ешқашан ұмытпаймын

Мен отты сезіндім және ішімде бірдеңе оянды

Ал, хайуан ретінде мен оған иелік еткім келді

Бірақ мен оның көлеңкесінде қалып қойдым

Біз ғашық гүлдер сияқтымыз

Бірақ біз бір-бірімізге қол тигізе алмаймыз

Ал жел біздің жапырақшаларымызды үзіп тастайды

Бұл күннің батуы сәулелерінде өте әдемі

Мен оның мұңды көздерін соңғы рет көрдім

Мен оның жылағаны едім, мен оның көз жасы едім

Мен оның жан дүниесін алғаш рет қозғадым

Оны хрустальды құлып ретінде сындырған

Оның көзінде мен өз шағылымымды көремін

Жұлдыздар мен айға толы аспан студенттердің орнына

Ал оның көзінен жас ағып жатыр

Аспан кристалына айналады

Біз құшағымда еріген қар сияқтымыз

Біз мүсін ретінде қатайып, біз Петірге әрқашан

Ал көзге көрінбейтін нәрсе бізді байланыстырады

Бізді біріктіретін қайғы үнсіз би                          

Мен оны ұмытқым келеді

Оны ешқашан есіме түсірмейді

Бірақ мен әр түнде аспанға қараймын

Ал ай оның портретін қайтадан салады