Узбечка Лейла - Монгол Шуудан

Под нивидимым тендом сквозь шуршащий песок солнечных лет

Тихо давали понять друг другу что над нами превосходства нет

Иначе бы мне млечный путь указал что нет дороги обратно домой,

Но отец ее был аксакал, а я был оттуда где зимы сменялись весной

И подарив на прощанье золотой серп Луны

Ее силуэт в блеске прибоя размытых камней

Давал понять что над ним превосходства нет

И держа в руке бокал коктейля ты нежно твердила ты мой,

Но она была лишь узбечка Лейла,

А я был оттуда где зимы сменялись весной

Шуақты жылдардың сыбдыры құм арқылы көрінбейтін үрдіс астында

Бізден артықшылық жоқ екенін бір-бірімізге үнсіз түсіндірді

Әйтпесе, сүт жолы маған үйге қайтар жол жоқ екенін көрсетті.

Бірақ оның әкесі ақсақал еді, мен қыстың орнын көктемге бөлетін жерден едім

Ал, айдың алтын орағымен қоштасу

Оның сұлбасы бұлыңғыр тастардың жарқырауында

Өзінен артықшылық жоқ екенін анық айтты

Қолыңызда бір стақан коктейль ұстап, сіз менікі екеніңізді ақырын қайталадыңыз,

Бірақ ол тек өзбек Ләйлә еді,

Ал мен қыстың орнын көктемге берген жерден болдым