Колоколенка - Монгол Шуудан

На горе, на горочке стоит колоколенка,

А с нее по полюшку лупит пулемет,

И лежит на полюшке сапогами к солнышку

С растакой -то матерью наш геройский взвод.

Мы землицу лапаем скуренными пальцами,

Пули, как воробушки, плещутся в пыли...

Дмитрия Горохова да сержанта Мохова

Эти вот воробушки взяли да нашли.

Тут старшой Крупенников говорит мне тоненько,

Чтоб я принял смертушку за честной народ,

Чтоб на колоколенке захлебнулся кровушкой

Растакой-разэтакий этот сукин кот.

Я к своей винтовочке крепко штык прилаживал,

За сапог засовывал старенький наган.

"Славу" третьей степени да медаль отважную

С левой клал сторонушки глубоко в карман.

Мне сухарик подали,мне чинарик бросили

Мне старшой Крупенников фляжку опростал.

Я ее испробовал, вспомнил маму родную

Да по полю ровному быстро побежал.

А на колоколенке сукин кот занервничал,

Стал меня выцеливать, чтоб наверняка.

Да, видать, сориночка- малая песчиночка-

В глаз попала лютому - дёрнулась рука.

Я -т винтовку выронил да упал за камушек,

Чтоб подумал вражина, будто зацепил.

Да он, видать, был стрелянный - сразу не поверил мне

И по камню-камушку длинно засадил.

Да, видно, не судьба была пули мне испробовать...

Сам старшой Крупенников встал, как на парад.

Сразу с колоколенки, весело чирикая,

В грудь слетели пташечки, бросили назад.

Горочки-пригорочки, башни-колоколенки...

Что кому назначено?

Чей теперь черед?

Рана не зажитая, память неубитая -

Солнышко, да полюшко, да геройский взвод..

Тауда, төбеде қоңырау мұнарасы бар,

Ал одан пулемет далаға тиеді,

Күнге қарай етікпен далада жатыр

Осындай анамен, Батыр взводымыз.

Біз жерді ысталған саусақтармен табамыз,

Торғайдай оқтар шаңға шашылады...

Дмитрий Горохов пен сержант Мохов

Мына торғайлар алып, тауып алды.

Сонда ақсақал Крупенников маған жіңішкеріп:

Адал адамдар үшін өлімді аламын деп,

Қоңырауды қанмен тұншықтыру

Растакой-разетакий бұл қаншық мысық.

Мылтыққа мықтап бекітіп алдым,

Оның етігіне ескі револьвер тығылды.

Үшінші дәрежелі «Даңқ» және ержүрек медалі

Сол жақта бүйірлерін терең қалтасына салды.

Олар маған крекер берді, олар маған чинарик лақтырды

Крупенников ақсақал маған колба берді.

Мен жасап көрдім, анам есіме түсті

Иә, ол тегіс даладан тез жүгірді.

Қоңырауда қаншық мысық қобалжыды,

Ол мені емдей бастады, сенімді болу үшін.

Иә, көрдіңіз бе, дақ - кішкене құм түйірі -

Көзіне қатты соқты - қолы дірілдеп.

Мен винтовкамды тастап, тастың артына құладым,

Қармаққа түскендей жауды ойлау.

Иә, ол, көрдіңіз бе, атып кетті - ол маған бірден сенбеді

Және ол ұзақ уақыт бойы тас-шағыл отырғызды.

Иә, мен үшін оқ сынау тағдыры болмаған сияқты ...

Үлкен Крупенниковтың өзі шеруге шыққандай орнынан тұрды.

Қоңыраудан бірден көңілді шырылдап,

Кішкентай құстар кеудеге ұшып, оларды артқа тастады.

Кішкентай төбелер, қоңырау мұнаралары ...

Кімге не тағайындалады?

Енді кімнің кезегі?

Жара жазылмайды, жады өлмейді -

Күн, иә, өріс және батырлық взвод ..