Сталь не пугает коня - Монгол Шуудан

Бомба треснула в кармане, щас меня взорвёт,

Но держу я в своей длани толстый пулемёт.

Растекается по телу жидкий аммонал.

Смерть мне бритвой режет вены, я её манал.

Раз, два, три, четыре, пять, будем в пряталки играть.

Кто не спрятался, не виноват.

Для меня, что он, что ты — нету никакой нужды,

Пристрелю и буду очень рад.

Сталь не пугает коня,

Ворон боится огня,

Алое землю польёт,

Медь на груди оборвёт.

Синь не заставит дышать,

Белое в небе опять,

Чёрное вспыхнет, звеня,

Зелень укроет меня.

Что-то врезалось в медаль, грудь прогнулась колесом.

Ну и что мне, вот печаль, задымился хромосом.

На носу повисла капля от усердия в бою.

Кто-то тянет ко мне граблю, я её срублю.

Из отверстия нагана в небо вьёт дымок.

«Слышь ты?

В кепке!

Свой ты иль чужой?

Для меня, что так, что сяк, всё равно один дурак.

Будешь жертвой в битве мировой».

Сталь не пугает коня,

Ворон боится огня,

Алое землю польёт,

Медь на груди оборвёт.

Синь не заставит дышать,

Белое в небе опять,

Чёрное вспыхнет, звеня,

Зелень укроет меня.

Қалтамда бомба жарылды, енді ол мені жарып жібереді,

Бірақ қолымда қалың пулемет ұстаймын.

Сұйық аммонал денеге таралады.

Өлім тамырымды ұстарамен кеседі, мен оны ұстаймын.

Бір, екі, үш, төрт, бес, жасырынбақ ойнайық.

Жасырмағаны кінәлі емес.

Мен үшін, ол, сен - қажет емес,

Мен түсіремін, мен өте бақытты боламын.

Болат атты үркітпейді,

Қарға оттан қорқады

Скарлет жерді суарады,

Кеудедегі мыс сынып қалады.

Көк тыныс алуды қамтамасыз етпейді

Аспанда тағы да ақ

Қара жыпылықтау, қоңырау,

Жасыл мені жабады.

Медальға бірдеңе соғылды, кеуде доңғалақтай соғылды.

Ал, мен не істеймін, бұл қайғы, ысталған хромосомалар.

Майдандағы құлшыныстан мұрынға ілінген тамшы.

Маған біреу тырма тартады, мен оны кесемін.

Револьвердің ашылуынан аспанға түтін шығады.

«Мені тыңда?

Қалпақпен!

Сіз өзіңіздікі ме, әлде біреудікі ме?

Мен үшін, болды, болды, ол әлі бір ақымақ.

Дүниедегі шайқаста құрбан боласың».

Болат атты үркітпейді,

Қарға оттан қорқады

Скарлет жерді суарады,

Кеудедегі мыс сынып қалады.

Көк тыныс алуды қамтамасыз етпейді

Аспанда тағы да ақ

Қара жыпылықтау, қоңырау,

Жасыл мені жабады.