Песня падшего ангела - Монгол Шуудан

Я взлетел на небо, с неба я упал.

Натерпелся страху, думал что пропал.

Я возьмусь за жабры и сложу крыла.

Я уйду на землю, где цветет зола.

Там война и голод, ядерный грибок.

По спине крадется темный холодок.

Выросли у хама волосы на лбу.

Я все это видел я сюда приду.

Крылья обгорели — рыжий никотин,

От души остались клочья паутин.

Тело поклевало злое воронье,

Бабы и спиртное сделали свое.

Может утопиться — рыбы не велят.

Броситься под поезд — ноги не хотят.

Может взять нагайку и джигитом стать.

Не того ты родила — эх ядрена мать.

Кто я, в самом деле?

Дайте мне ответ.

Если я разбойник — дайте мне кастет.

Я хочу на землю, я хочу в кошмар.

Скальтесь желтозубые суки, я — монголотатар.

Аспанға ұштым, Аспаннан құладым.

Мен қорқып кеттім, кеттім деп ойладым.

Мен желбезектерді ұстап, қанаттарын бүгемін.

Күл гүлі жайнаған елге барамын.

Соғыс пен ашаршылық, ядролық саңырауқұлақ.

Арқаңды қараңғы салқын басып тұр.

Бұрдың маңдайында шаш өскен.

Мен бәрін көрдім, осында келемін.

Қанаттар өртенді - қызыл никотин,

Жаннан өрмектің сынықтары қалды.

Денені зұлым қарға шұқыған,

Әйелдер мен алкоголь өз істерін істеді.

Суға батып кетуі мүмкін - балық тапсырыс бермейді.

Өзіңізді пойыздың астына тастаңыз - аяқтарыңыз келмейді.

Қолына бір қамшы болып, шабандоз болады.

Қате тудың – ау, қайратты ана.

Мен шынымен кіммін?

Маған жауап беріңізші.

Егер мен қарақшы болсам, маған жез тоқпақ беріңіз.

Қонғым келеді, қорқынышты түске барғым келеді.

Сары тісті қаншықтар мөлдіреп, Мен монғол татарымын.