Хана - Монгол Шуудан

Она, как радуга, как свет среди уродов

В дали безмолвной средь прекрасных снов

Когда её не станет, то промямлет кто-то

Что роза погибает в букете васильков

Эпоха повернется к нам спиной

И сразу начнется голод, унижение, бесчинства, НЛО

Хотел бы я найти вон ту заразу

И посадить её в горшок, полить, чтоб стало мне тепло

Я слышу до сих пор, что время лучшее настало

Что кто-то где-то как-то вдруг её поймал,

Но всё брехня, всё рухнуло, куда-то всё пропало

И я ещё коней на переправе поменял

Ол кемпірқосақ сияқты, ақымақтардың арасындағы жарық сияқты

Әдемі армандардың арасында үнсіз қашықтықта

Ол кеткенде біреу міңгірлейді

Раушанның жүгері гүлінің шоғырында өлетіні

Дәуір бізге кері бұрылады

Және бірден аштық, қорлау, шектен шығу, НЛО басталады

Мен сол инфекцияны тауып алғым келеді

Және оны қазанға салыңыз, мені жылыту үшін суарыңыз

Ең жақсы уақыт келді деп әлі естіп жүрмін

Бір жерде оны кенеттен біреу ұстап алды,

Бірақ бәрі бос сөз, бәрі құлады, бәрі бір жерде жоғалып кетті

Мен де өткелде жылқы ауыстырдым