Свети - Mojento

Ветра на юге между линий рассвета и соли.

Ты не узнаешь, не садясь в поезда,

Каждую каплю остывшего за вечер моря,

Солнце снова будет кипятить с нуля.

Добро по ту сторону уже не так дорого.

Дороги моей памяти, столько трасс.

Теряли голову, взлетали над городом,

В омуте скрывая страх раз на раз.

Магнитом манит шёлк твоих ресниц,

Я закрываю глаза, а под веками ты.

Утолить эту глупость

Едва ли хватит даже самой глубокой воды.

Разлей свое тело на белом полу,

Я начинаю считать от нуля до пяти.

Не согревай это время,

Просто немного…

Свети, просто немного свети.

Свети, просто немного свети.

Скажи, не рано ли порвали на два пледа одеяло мы,

Да и надо ли было нам сшивать снова жизни

Тонкой шёлковой нитью,

Чтобы нелепые мысли разрывали по швам.

Мой двор утоплен морями пресных луж,

Каравеллы из бумаги пробуют ветер на вкус.

И если память кормится прошлым,

Значит, участился пульс.

Разлей свое тело на белом полу,

Я начинаю считать от нуля до пяти,

Не согревай это время

Просто немного…

Свети, просто немного свети.

Свети, просто немного свети.

В клочья мир, останавливаем точками,

Без того не прочные дни.

Срочными, телефонами и почтами,

Снова станем обесточенными мы.

Просто немного свети.

Просто немного свети.

Просто немного свети.

Просто немного свети.

Свети, просто немного свети.

Свети, просто немного свети.

Просто немного свети.

Таңның атысы мен тұзы арасында оңтүстікте жел соғады.

Пойызға отырмай білмейсің,

Кешке қарай суыған теңіздің әрбір тамшысы,

Күн нөлден қайтадан қайнайды.

Екінші жақтағы жақсылық енді соншалықты қымбат емес.

Менің жадымдағы жолдар, көптеген жолдар.

Бастарын жоғалтты, қаланың үстінен ұшып кетті,

Дауылдың ішінде қорқынышты жасырады.

Кірпігіңнің жібегі магниттей шақырады,

Мен көзімді жұмып, қабақтың астында сен.

Мына ақымақтықты қысыңыз

Ең терең судың өзі әрең жетеді.

Денеңізді ақ еденге жайыңыз

Мен нөлден беске дейін санауды бастаймын.

Бұл жолы жылытпаңыз

Аз ғана...

Жарқыра, аздап жарқыра.

Жарқыра, аздап жарқыра.

Айтшы, көрпені екі көрпеге жыртуға әлі ерте ме,

Біз қайтадан өмірді бірге тігуіміз керек пе?

жұқа жібек жіп,

Осылайша күлкілі ойлар тігістерде жыртылады.

Менің ауламды тұщы шалшық теңіздері басып жатыр,

Қағаз керуендер желдің дәмін көреді.

Ал егер жад өткенді қоректендірсе,

Бұл импульстің жоғарылағанын білдіреді.

Денеңізді ақ еденге жайыңыз

Мен нөлден беске дейін санауды бастаймын

Бұл жолы жылытпаңыз

Аз ғана...

Жарқыра, аздап жарқыра.

Жарқыра, аздап жарқыра.

Әлемді ұсақтау үшін біз нүктелермен тоқтаймыз,

Онсыз күшті күндер емес.

Шұғыл, телефондар мен пошталар,

Біз қайтадан қуатсызданамыз.

Кішкене жарқыратыңыз.

Кішкене жарқыратыңыз.

Кішкене жарқыратыңыз.

Кішкене жарқыратыңыз.

Жарқыра, аздап жарқыра.

Жарқыра, аздап жарқыра.

Кішкене жарқыратыңыз.