Droving Woman - Missy Higgins, Augie March, Paul Kelly

She buried him down on the edge of town

Where the brigalow suckers on the cemetery creep

She stood with them children in a heavy brown gown

What you want you just can’t always keep

«I'm sorry», I says, «I knew him so well»

Though your body is young you just never can tell

When the hand of fate rings the final death knell"

She just turned with the saddest of smiles

She says «At the start well we knewed it so hard

We were always dealt the severest of cards

Honeymoon spent droving Jamieson’s stock

Through the wildest winter you seen

Romantic notions of horses and land

They were soon dispelled as a fantasised dream

Watching cattle at night in the mid-winter cold

Turns a person, both wiry and old

The flame of the breakfast fire’d be dead

As the sun rose up he’d be miles up ahead

I’d be breaking the camp there and rolling the beds

While he fanned the stock wider for feed

When the weather turned sour with the onset of rain

An' the truck’d bog down to the axle mains

He’d move ahead with pack saddles and chains

And I’d wait in the mud by the road

With the blankets and canvas there hung out to dry

With nothing for heat 'cause you couldn’t light a fire

With no stock permit for the forthcoming shire

The dog’d whimper in the winter wind rain

Cattle don’t camp where they’re sloshing in rain

They keep walking all night like a dog on a chain

He’d be red eyed and weary with a pack horse gone lame

I’d sit miles behind in the mud

It was down through Charleville up to Julia Creek

Living on syrup and damper and salted corn meat

We had nothing but the ‘roos and the mailman to meet

We’d move up and down with the rains

But them inland skies have the starriest of nights

With the dance of the fire throwing flickering lights

The beauty of it’s sunsets were a constant delight

I felt that nature had let me intrude

The enormous vastness of them inland plains

Gives you a lonely contentment to which you can’t put a name

It’s satisfied glow city folks seldom attain

They spend life on a right rigid rail

The kids got their schooling from the government mail

We posted their work in at each cattle sale

They considered the learning a self imposed jail

They’d rather help their father and fail

Early last month at the end of the dry

He was given a horse nobody could ride

Alert were his ears with a fire in his stride

He was young and his spirit was wild

To catch him each morning was an hour long battle

We had to collar rope his near side to throw on the saddle

He’d bite and he’d strike, he made my nerves rattle

Pandemonium reigned with each ride

It was a hot summers' mornin' at the government bore

There was stillness around that I’d never felt before

How could he know it was fate at his door

That was stealthily watchin' his moves

He mounted up quick taking slack from the reins

Grasped a full hand of hair from the horses long mane

He’d just hit the saddle when the horse went insane

Churning dust in a frenzy of fear

The girth on the saddle let go at the ring

The surcingle slipped it was impossible to cling

The horse felt it go made a desperate fling

He was thrown to the length of the reins

I heard his spine snap like a ‘roo shooters' shot

He’d busted his back on the concreted trough

Sickness and fear were the feelings I got

For the doctor was a six hour drive

I looked at his face and his colour turned white

He turned slowly and said «I can’t make it till night

My body is broken, I’m bleedin' inside»

And the life slowly drained from his eyes

I’ll sell up the plant and I’ll move here to town

Before the winter returns with a chill on the ground

For what I’ve just lost can seldom be found

I was blessed with the gentlest of men

Eventually the children will move to the east

But I couldn’t stand the bustle of even a quiet city street

I’ll stay in the scrub here where my heart really beats

For some dogs grow too old for change.

Ол оны қаланың шетіне жерледі

Бригалов зиратқа сіңіп жатқан жер

Ол қалың қоңыр халат киген балалармен бірге тұрды

Сіз қалаған нәрсені әрқашан сақтай алмайсыз

«Кешіріңіз», «Мен оны жақсы білетінмін»

Денеңіз жас болса да, сіз оны ешқашан айта алмайсыз

Тағдырдың қолы соңғы өлім қоңырауы соққанда»

Ол жай ғана ең мұңды күлімсіреп бұрылды

Ол: «Бастапқыда біз оны қатты білдік

Бізге қашан                                               карталардың  ең қатал  карталары  ең қатал  карталар таратылатын

Бал айын Джеймисонның акциясын жүргізумен өткізді

Сіз көрген ең жабайы қыс арқылы

Жылқылар мен жер туралы романтикалық түсініктер

Көп ұзамай олар қиялданған арман ретінде жойылды

Қыстың ортасында түнде мал бағу

Сымбатты да, кәрі де адамды айналдырады

Таңертеңгілік оттың жалыны өшіп қалар еді

Күн көтерілгенде ол бір милль алға болатын болатын

Мен ол жерде лагерьді бұзып, төсек-орындарды жинайтын едім

Ол азық үшін қорды кеңірек желпетті

Жаңбырдың басталуымен ауа-райы қышқыл болған кезде

Жүк көлігі осьтік желіге түсіп кетті

Ол ер-тұрманмен және шынжырмен алға жылжитын

Мен жол бойында лайда күтетінмін

Көрпелер мен кенептер кептіруге  ілініп тұрды

Жылыту үшін ештеңе жоқ, себебі сіз от жаға алмайсыз

Алдағы шире үшін акция рұқсатысыз

Ит қысқы жел жаңбырында ыңылдады

Ірі қара мал жаңбыр жауып жатқан жерге орналаспайды

Олар шынжырдағы иттей түні бойы жүре береді

Ол  көзі қызыл      ақсақ  ат мен  шаршайтын                     |

Мен бірнеше шақырым артта балшықта отыратын едім

Ол Чарлвилл арқылы Джулия Крикке дейін барды

Сироп, демпер және тұздалған жүгері етімен өмір сүру

Бізде «РОО және Mailman кездескен жоқ»

Жаңбырмен бірге жоғары-төмен қозғалатынбыз

Бірақ олардың ішкі аспанында түндердің ең жұлдызы бар

Жыпылықтаған шамдар лақтырылған оттың биімен

Күн батуының сұлулығы үнемі қуантады

Табиғат маған араласуға мүмкіндік бергенін сездім

Олардың орасан кеңдігі ішкі жазықтар

Сізге жалғыздық бере алмайтын жалғыздық береді

Бұл қала тұрғындарының қанағаттанарлық жарқылына сирек қол жеткізеді

Олар                              |

Балалар білімдерін мемлекеттік пошта арқылы алды

Біз                әр                                                                                                        әр |

Олар оқуды өзін-өзі түрме деп санады

Олар әкесіне көмектесіп, сәтсіздікке ұшырайды

Өткен айдың басында құрғақшылықтың соңында

Оған ешкім мінбейтін ат берілді

Оның құлағы сергек болды

Ол жас және рухы жабайы еді

Күн сайын таңертең оны ұстау бір сағатқа созылатын шайқас болды

Ер-тұрманға лақтыру үшін біз оның жақын бүйірін арқанмен байлауымыз керек еді

Ол тістеп, ұрып-соғып, жүйкемді дір еткізді

Пандемониум әр мінген сайын билік етті

Үкімет үйінде жаздың ыстық таңы болды

Айналада мен бұрын-соңды сезінбеген тыныштық болды

Бұл оның есігіндегі тағдыр екенін қайдан білсін

Бұл оның қимылдарын жасырын бақылап отырды

Ол тізгінді босаңсытып, тез көтерілді

Жылқылардың ұзын жалынан толған шаш қолын ұстадым

Ол жылқы есінен танып қалған кезде ер-тоқымға соқты

Қорқыныш                                             шаң      у                  у   қорқыныш    қорқыныш   қорқыныш  қорқыныш  қорқыныш  қорқынышында шаңды шаңдыру

Ер-тоқымдағы гирт сақинаға баруға мүмкіндік береді

Тырнақ сырғып кетті, жабысу мүмкін болмады

Жылқы оның бара жатқанын сезді

Ол тізгіннің ұзындығына дейін лақтырылды

Мен оның омыртқасының «роо атқыштар» атысы сияқты дірілдегенін естідім

Ол бетондалған науаға арқасын қағып алған

Ауру мен қорқыныш мені сезінді

Дәрігер үшін көлікпен алты сағат жүретін

Мен оның бетіне қарап, оның түсі ақ түсті

Ол баяу бұрылып: «Мен түнге дейін үлгере алмаймын

Менің денем жарылған, ішімнен қан кетіп жатыр»

Ал оның көзінен тірлік баяу ағып кетті

Мен зауытты сатамын, мен мұнда қалаға көшемін

Қыс  жерде салқын                             салқын     қайтар                               |

Өйткені мен жоғалтқан нәрселерді сирек тауға болады

Маған адамдардың ең жұмсақ батасы берілді

Ақыр соңында балалар шығысқа қарай жүреді

Бірақ мен қаланың тыныш көшесінің қарбаласына шыдай алмадым

Мен жүрегім соғып тұрған жердегі скрабта боламын

Кейбір иттер өзгерту үшін тым қартаяды.