Князь водных крыс - Мегаполис

Мой дом — за черным камышом, над тинистым прудом.

Я в тихом логове своем лежу до темноты,

пока июль по берегам не сдержит воробьиный гам, —

и вот они пусты.

Деревня спит, и над водой лишь комаров незримый рой,

мышей летучих писк глухой и поздней рыбы плеск.

И я теку не шевелясь, в тени парчовой растворясь,

опаловый, жемчужный князь, ночных видений Крез.

Менің үйім қара қамыстың артында, лайлы тоғанның үстінде.

Мен қараңғы түскенше тыныш үйімде жатырмын,

Шілдеге дейін жағалау бойында торғайлардың дауысын тоқтатпайды, -

ал мұнда олар бос.

Ауыл ұйықтап жатыр, ал судың үстінде тек көзге көрінбейтін шыбын-шіркей,

жарғанаттар саңырау және кеш балықтың шашырауы.

Мен қозғалмай ағып жатырмын, брокарды көлеңкеде еримін,

опал, інжу ханзада, түнгі көріністер Крез.