Баллада о воске и меде - Мегаполис

«Слышишь песню оленью вдали речной?

Видишь кромку зубчатых гор?

Заблудились мы в дикой малине с тобой

И пчелиный услышали хор

И тогда нам раскрылась пчелиная речь

В ней звучало: умей не собрать, а сберечь

В ней молило: умей не искать, а иметь

Хоть молчание — воск

Хоть сочувствие — медь

Наши руки сплелись, наши речи слились,

И туман нас окутал пушистым плащом,

Все мечты удались, все надежды сбылись,

Всё что будет теперь нам уже нипочём

С той поры, как открылась пчелиная речь

В ней звучало: умей не собрать, а сберечь

В ней молило: умей не искать, а иметь

Хоть молчание — воск

Хоть сочувствие — медь"

«Алыстан өзен жағасында киіктің әнін естіп тұрсың ба?

Сіз қырлы таулардың жиегін көріп тұрсыз ба?

Біз сенімен жабайы таңқурайда адасып қалдық

Ал аралар хорды естіді

Содан араның сөзі бізге аян болды

Бұл естіледі: жинай алма, бірақ сақтай біл

Ол дұға етті: іздей алма, бірақ ие бол

Тыныштық балауыз болса да

Жанашырлық мыс болса да

Қолымыз түйісті, сөзіміз қосылды,

Тұман бізді үлпілдек жамылғымен орап алды,

Барлық армандар кетті, барлық үміттер орындалады

Мұның бәрі енді болады, бізге бәрібір

Ара сөйлеудің басынан бері

Бұл естіледі: жинай алма, бірақ сақтай біл

Ол дұға етті: іздей алма, бірақ ие бол

Тыныштық балауыз болса да

Жанашырлық мыс болса да