Richter: The Tartu Piano - Max Richter

Подходит сумрак, в мире все сливая,

Великое и малое в одно…

И лишь тебе, моя душа живая,

С безмерным миром слиться не дано…

Единая в проклятии дробления,

Ты в полдень — тень, а в полночь — как звезда.

И вся в огне отдельного томленья,

Не ведаешь покоя никогда…

Нам божий мир — как чуждая обитель,

Угрюмый храм из древних мшистых плит,

Где человек, как некий праздный зритель,

На ток вещей тоскующе глядит…

Ымырт жақындап, дүниедегінің бәрін біріктіреді,

Үлкен және кішкентай бір жерде ...

Тек саған, тірі жаным,

Өлшеусіз дүниемен қосылу мүмкін емес...

Біріктірілген қарғысқа,

Түсте көлеңкесің, түн ортасында жұлдыздайсың.

Және бәрі бөлек жалынның отында,

Сіз тыныштықты ешқашан білмейсіз ...

Құдайдың әлемі біз үшін бөтен мекен сияқты,

Ежелгі мүк тақталарының мұңды храмы,

Қайда адам, кейбір бос көрермен сияқты,

Заманның ағымына сағынышпен қарайды...