Richter: Embers - Max Richter, Elfa Rún Kristinsdóttir, Chui-Yee Trey Lee

Что трудности, когда мы сами

Себе мешаем и вредим!

Мы побороть не в силах скуки серой,

Нам голод сердца большей частью чужд,

И мы считаем праздною химерой

Все, что превыше повседневных нужд.

Живейшие и лучшие мечты

В нас гибнут средь житейской суеты.

В лучах воображаемого блеска

Мы часто мыслью воспаряем вширь

И падаем от тяжести привеска,

От груза наших добровольных гирь.

Мы драпируем способами всеми

Свое безводье, трусость, слабость, лень.

Нам служит ширмой состраданья бремя,

И совесть, и любая дребедень.

Тогда все отговорки, все предлог,

Чтоб произвесть в душе переполох.

То это дом, то дети, то жена,

То страх отравы, то боязнь поджога,

Но только вздор, но ложная тревога,

Но выдумка, но мнимая вина.

Өзіміз болған кезде қандай қиындықтар туындайды

Біз өзімізге араласамыз және өзімізге зиян келтіреміз!

Біз сұр жалығуды жеңе алмаймыз,

Көбінесе жүректің аштығы бізге жат,

Ал біз оны бос химера деп санаймыз

Күнделікті қажеттіліктерден жоғары кез келген нәрсе.

Ең жарқын және ең жақсы армандар

Олар дүниелік әбігердің ортасында бізде жойылады.

Қиялдағы жарқыраған сәулелерде

Біз жиі ойдың кеңдігіне ұшамыз

Біз кулонның салмағынан құлаймыз,

Біздің ерікті салмақтарымыздың жүгінен.

Біз барлық жағынан жағамыз

Оның сусыздығы, қорқақтығы, әлсіздігі, жалқаулығы.

Біз жанашырлық ауыртпалығының экраны ретінде қызмет етеміз,

Ар-ождан және кез келген қоқыс.

Сонда барлық сылтаулар, барлық сылтаулар,

Жан дүниесінде дүрбелең туғызу.

Бұл үй, содан кейін балалар, содан кейін әйел,

Не уланудан қорқу, не өрт қоюдан қорқу,

Бірақ тек нонсенс, бірақ жалған дабыл,

Бірақ фантастика, бірақ ойдан шығарылған кінә.