Снежная баба - Машина времени, Воскресение

Слепили бабу на морозе, руки, ноги, голова.

Она стоит в нелепой позе, ни жива и ни мертва,

А мне другой не надо нынче,

Пусть красивых в мире тыщи,

Нет ее белей и чище,

И другой такой не сыщешь,

Хоть ты тресни!

Ох, эта женщина веселая, большая, вся из снега.

Для любви ее душа, и ноги созданы для бега.

Я бегу с любимой рядом,

О как глаза ее ясны!

А я томлюсь под нежным взглядом,

Доживет ли до весны

Такая краля?

Ах весною станут немощны и тают наши зимние мечты.

И к нам тогда приходят девочки, с которыми на «ты»,

Берут нас теплыми руками

Вместе с нашими мечтами,

Как тисками, и ночами

Шепчут нам: «Останься с нами»,

Вот уж вряд ли!

Но не вечно наше лето и октябрь не умолим.

Ну конечно мы об этом не особенно грустим.

Нас очаруют и ослепят

Феи летних отпусков.

Ах, отчего ж они зимой не лепят

Снежных мужиков?!

Олар әйелді суықта, қолдарын, аяқтарын, басын соқыр етті.

Ол тірі де, өлі де емес, абсурдты позада тұр,

Маған бүгін басқасы керек емес,

Әлемде мыңдаған сұлу адамдар болсын,

Одан ақ және таза ешкім жоқ,

Ал басқасын таппайсыз

Тіпті жарылып кетсең де!

О, мына әйел көңілді, үлкен, бәрі қардан жасалған.

Оның жаны махаббатқа, ал аяқтары жүгіруге жаралған.

Мен сүйіктіммен жүгіремін,

О, оның көздері қандай мөлдір!

Мен нәзік көзқараспен әлсіреймін,

Көктемге дейін аман қалады ма

Сондай балақай?

Әй, көктемде қыстағы армандарымыз әлсіреп, еріп кетеді.

Содан кейін бізге қыздар келеді, олармен «сіз»,

Олар бізді жылы қолмен алып кетеді

Біздің армандарымызбен бірге

Виза сияқты және түнде

Олар бізге: «Бізбен бірге бол» деп сыбырлайды.

Бұл екіталай!

Бірақ біздің жазымыз мәңгі емес, қазанға жалынбаймыз.

Әрине, біз бұған қатты өкінбейміз.

Біз сүйкімді боламыз және соқыр боламыз

Жазғы демалыс перілері.

Әй, олар қыста неге көгермейді

Қар адамдары?!