Стамбул - Марко Поло

По пескам восточных стран шёл заморский караван

Сколько Богу душ отдал ты, бродяга, капитан?

На беду ты затеял эту чехарду, но прекрасен

До слёз в рассвете утренний Стамбул

Истанбул, Истанбул, Истанбул (о-о-о)

Истанбул, Истанбул, Истанбул (о-о-о)

Музыка твоя, Восток гладит, как китайский шёлк

То ли песня, то ли плачь;

Ангел ты, или палач?

Ты попал, но отнюдь, мой друг, не в сказку!

Одурманит, к себе поманит и вонзит клинок!

Истанбул, Истанбул, Истанбул (о-о-о)

Истанбул, Истанбул, Истанбул (о-о-о)

Зря называл камнем бедное сердце свое!

Знай же, наивный, ты сам себя выдал ему

Старику Истанбулу!

Шетелдегі керуен шығыс елдерінің құмдарымен жүрді

Тәңірге қанша жан бердіңіз, қаңғыбас капитан?

Өкінішке орай, сіз бұл секірісті бастадыңыз, бірақ сіз әдемісіз

Таң атқанда Ыстамбұл

Ыстамбұл, Ыстамбұл, Ыстамбұл (о-о-о)

Ыстамбұл, Ыстамбұл, Ыстамбұл (о-о-о)

Әуеніңіз, Шығыс Қытайдың жібегіндей

Не ән, не жылау;

Сіз періштесіз бе, әлде жазалаушысыз ба?

Сіз алдыңыз, бірақ ешқандай жағдайда, досым, ертегіде емес!

Ол ессіз қалады, өзін шақырады және жүзді батырады!

Ыстамбұл, Ыстамбұл, Ыстамбұл (о-о-о)

Ыстамбұл, Ыстамбұл, Ыстамбұл (о-о-о)

Кедей жүрегін бекерге тас атады!

Біл, аңғал, сен оған опасыздық жасадың

Ескі Стамбул!