Беда - Мара

Дождик поливал спелый чернозем.

Лился по плечам, лился по щекам,

В ладони попадал.

Теплая вода звала убежать

В камышовый рай, землю мягкую

Покинуть навсегда.

Горькую траву резали без нас,

Сушили без нас,

Пеленали, поджигали.

И никто не видел, и никто не знал, когда

Подкралась беда.

И никто не видел, и никто не знал, когда

Подкралась...

Беда!.. Беда… Беда!.. Бедa.

По туннелям вен летели поезда,

Изнывая в них, застревая в них

Флешбэком навсегда.

Все за грамм отдать, умолять, просить,

Чтобы повидать, чтобы посетить

Цветные города.

Белый порошок нюхали без нас,

Сыпали без нас, по дорогам и немного.

И никто не видел, и никто не знал, когда

Подкралась беда.

И никто не видел, и никто не знал, когда

Подкралась...

Беда!.. Беда… Беда!.. Беда...

Горькую траву резали без нас,

Сушили без нас,

Пеленали, поджигали.

И никто не видел, и никто не знал, когда

Подкралась беда.

И никто не видел, и никто не знал, когда

Подкралась...

Беда!.. Беда… Беда!.. Бедa.

Жаңбыр піскен қара топырақты суарды.

Иықтардан ағып, щектерден ағып,

Ол алақанға тиді.

Жылы су қашуға шақырды

Қамыс жұмағында, жұмсақ жер

Мәңгілікке кет.

Ащы шөп бізсіз шабылды,

Бізсіз құрғатыңыз

Орналды, өртенді.

Және қашан көрген де, білмеген де

Мәселе көтерілді.

Және қашан көрген де, білмеген де

Жүгіріп кетті...

Мәселе! .. Ақаулық ... Ақаулық! .. Ақаулық.

Пойыздар тамырлардың туннельдері арқылы өтті,

оларда әлсірейді, оларға жабысып қалды

Мәңгі Flashback.

Бір грамм үшін бәрін бер, өтін, сұра,

Көру, бару

Түсті қалалар.

Бізсіз ақ ұнтақты иіскеді,

Олар бізсіз, жол бойында және аздап төгілді.

Және қашан көрген де, білмеген де

Мәселе көтерілді.

Және қашан көрген де, білмеген де

Жүгіріп кетті...

Мазасыздық! .. Ақаулық ... Ақаулық! .. Ақаулық ...

Ащы шөп бізсіз шабылды,

Бізсіз құрғатыңыз

Орналды, өртенді.

Және қашан көрген де, білмеген де

Мәселе көтерілді.

Және қашан көрген де, білмеген де

Жүгіріп кетті...

Мәселе! .. Ақаулық ... Ақаулық! .. Ақаулық.