Estación - Mar de Copas

Todos sabemos que fue

Un verano descalzo y rubio

Que arrastraba entre los pies

Gotas claras de mar oscuro

En el pecho

Dos medannos eternos

Y en los ojos

Un cielo transparente

Que brillaba tras el sol

Serena y furiosamente

Quizás sepan que tenia

Una eterna compañera

Que reía y se entregaba

Desnuda sobre la arena

Que volaba cuando estaba

En algún sueño

Para despertarse

Dentro de su dueño

Al que le daba su amor

Hermosa y salvajemente

Оның не болғанын бәріміз білеміз

Жалаңаяқ және аққұба жаз

бұл аяқтың арасына сүйретілген

Қара теңіздің мөлдір тамшылары

Кеудеде

екі мәңгілік меданно

және көзде

мөлдір аспан

Бұл күннен кейін жарқырап тұрды

сабырлы және ашулы

Мүмкін олар менің бар екенін білетін шығар

мәңгілік серік

күлді де, өзін берді

құмда жалаңаш

ол кезде кім ұшты

кейбір түсінде

Ояну

иесінің ішінде

Махаббатын берген адамға

әдемі және жабайы