Lord Of The Ages - Magna Carta

Lord of the ages rode one night

Out through the gateways of time

Astride a great charger

In a cloak of white samite

He flew on the air

Like a storm

Dark was the night

For he gathered the stars in his hand

To light a path through the sky

While the hooves of his charger

Made comets of fire

Bewitching all eyes

Beheld them

Lord of the ages, nobody knows

Whether he goes, nobody knows

Below a dark forest in caves of black granite

The children of darkness dwelt in oblivion

Betraying one another in endless confusion

But the lord of the dark

Had bewitched them

From time’s first creation

The wise men and prophets

And all workers of magic

Had warned of the reckoning

The wind and the fire

And the plague of destruction that follows the path

Of evil

Lord of the ages, nobody knows

Whether he goes, nobody knows

Far above the wide ocean and thundering rivers

Through the sun and the rain

The turn of the seasons

Rode the god of all knowing

While all around him celestial companions

Friends from the void before time was woven

Honour his crown with words of white fire

And carry his robes of light

Whither he goes, nobody knows

But in the peace of a valley

A young child was born

Filling the night with his crying

And an old man gave thanks to the lord of the ages

Who’s battle is not with innocence

But the birds of the air were silent

Knowing that time had come when time was forgotten

The waters were stilled

The mountains stood empty

And the cities were deaf

Long, long ago

Enough

Cried a voice

And the earth was awakened

Poor and the rich fell to ring of the fire

Death and destruction rode out together

Turning the world to a funeral pyre

It was the lord of the ages

Gathering in the harvest

I said the lord of the ages

Gathering in the harvest

Oh, lord

Gathering in the harvest

Gathering in the harvest (repeated by backing vocals)

And from the blood and the thunder of men and their dying

His eyes dark with sorrow

The lord of the ages

Gathered in his harvest

Gathering in the harvest (repeated by backing vocals)

But to the old and helpless

The weak and the humble

To the children of light

His words of compassion breezed on them gently

Dissolving the darkness across the great valley that rumbled with fire

And from the death and destruction

The lord of the ages

Carried the fruit to the harvest

To freedom

Lord of the ages, nobody knows

Whither he goes, nobody knows

Ғасырлар мырзасы бір түнде атқа мінген

Уақыт шлюздері арқылы

Тамаша зарядтағышқа отырыңыз

Ақ самит киімде

Ол әуеде ұшты

Дауыл сияқты

Түн қараңғы болды

Өйткені ол жұлдыздарды қолына жинады

Аспандағы жолды жарықтандыру үшін

Оның зарядтағышының тұяғы қалып жатқанда

Оттан комета жасады

Барлық көзді сиқырлайды

Оларды қарады

Ғасырлар иесі, ешкім білмейді

Ол барады ма, оны ешкім білмейді

Қара гранит үңгірлеріндегі қараңғы орманның астында

Қараңғылық балалары ұмытшақтықта өмір сүрді

Шексіз шатасуда бір-біріне опасыздық жасау

Бірақ қараңғылықтың иесі

Оларды сиқырлаған

Уақыттың алғашқы жаратылысынан

Даналар мен пайғамбарлар

Және барлық сиқыршылар

Есепті ескерткен болатын

Жел мен от

Және жолдан кейінгі жойылу індеті

Зұлымдықтан

Ғасырлар иесі, ешкім білмейді

Ол барады ма, оны ешкім білмейді

Кең мұхит пен күркіреген өзендердің үстінде

Күн мен жаңбыр арқылы

Жыл мезгілдерінің кезегі

Барлық білуші құдайға мініп

Оның айналасында аспан серіктері болса

Уақыт тоқылғанға дейінгі бос жерден достар

Оның тәжін ақ отты сөздермен құрметтеңіз

Және оның жеңіл киімдерін алып жүріңіз

Ол қайда баратынын ешкім білмейді

Бірақ алқаптың тыныштығында

Кішкентай сәби дүниеге келді

Түнді оның жылауымен толтыру

Ал бір қария ғасырлар иесіне алғыс айтты

Кімнің шайқасы кінәсіздікпен емес

Бірақ аспандағы құстар үнсіз қалды

Уақыт ұмытылған уақыттың келгенін біле тұра

Сулар тынышталды

Таулар бос тұрды

Ал қалалар саңырау болды

Баяғыда, ертеде

Жеткілікті

Айқайлады

Ал жер оянды

Кедейлер мен байлар отқа  шағылды

Ажал мен қирату бірге шықты

Әлемді жерлеу отына айналдыру

Бұл ғасырлардың әміршісі болды

Егін жинау

Мен дедім ғасырлар әміршісі

Егін жинау

О, мырзам

Егін жинау

Егін жинау (бэк-вокалмен қайталанады)

Адамдардың қанынан, күн күркіреуінен және олардың өлімінен

Оның көздері қайғыдан қараңғы

Ғасырлар әміршісі

Оның егініне жиналды

Егін жинау (бэк-вокалмен қайталанады)

Бірақ кәрі және дәрменсіздерге

Әлсіз және кішіпейіл

Жарықтың балаларына

Оның жанашырлық сөздері оларға жұмсақ әсер етті

Өрттенген ұлы алқаптағы қараңғылықты еріту

Және өлім мен жойылудан

Ғасырлар әміршісі

Жемістерді егінге апарды

Бостандыққа 

Ғасырлар иесі, ешкім білмейді

Ол қайда баратынын ешкім білмейді