SCHREI - Maestro, Mois

Ich bin wieder bis zum Morgen ohne Schlaf

Ohne Essen, nur mein Glas und die Kippe zum Ersatz

Ich bin viel zu müde, meine Augen geben nach

Ich verliere den Verstand, um mich rum ist nur die Nacht

Ich will wieder Lachen und mich nicht dabei verstellen

Aber sitz' in meinem Zimmer, bis die Lichter wieder hell sind

Trag 'n Maske, nur damit sie nicht erkenn'

Das die Augen, von der abgefuckten Welt so entstellt sind

Ich will doch so gerne raus und wieder fühlen

Doch die Stimmen, die ich höre, sind die Schlösser für die Türen

Ich bin eingesperrt und rufe jede Nacht um einen Engel

Doch die Engel tun, als ob sie mich nicht kennen

Ich bin wieder gefickt, in meiner Welt spiegeln Schatten das Licht

Spiegeln Schatten das Licht

Ich verdiene es nicht

Ich will raus, doch sie lassen mich nicht

Und ich schrei: «Hallo!»

Bin allein' unter Tränen und frag:

«Warum schließt sich die Tür?

Hallo!»

Bin gefickt von dem Scheiß, von dem leid

Doch ich kann nichts dafür, «Hallo!»

Bin allein' unter Tränen und frag:

«Warum schließt sich die Tür?

Hallo!»

Bin gefickt von dem Scheiß, von dem leid

Doch ich kann nichts dafür

In der Welt, in der ich leb', fühl ich mich gefang’n

In dem Raum, wo das Licht fehlt

Kann die Sterne über mich seh’n

So viel Menschen, aber keiner will mich mitnehm’n

So weit unten, wie ich bin (wuahh)

Es ist dunkel, fühl mich blind (wuahh)

Und so weiter ich versink', glaub ich immer mehr

Dass ich in diesem Brunnen noch ertrink' (wuahh)

Habe keine Kraft, es ist kalt, suche schon so lang

Doch ich find' keinen Halt

Viel zu lang ist es her und ich bin allein'

Irgendwo da oben muss ein Himmel sein

Ich bin wieder gefickt, in meiner Welt

Spiegeln Schatten das Licht

Spiegeln Schatten das Licht

Ich verdiene es nicht, ich will raus

Doch sie lassen mich nicht

Und ich schrei: «Hallo!»

Bin allein' unter Tränen und frag:

«Warum schließt sich die Tür?

Hallo!»

Bin gefickt von dem Scheiß, von dem leid

Doch ich kann nichts dafür, «Hallo!»

Bin allein' unter Tränen und frag:

«Warum schließt sich die Tür?

Hallo!»

Bin gefickt von dem scheiß, von dem leid

Doch ich kann nichts dafür

«Hallo"bin allein', so allein

Unter Tränen und seh' zu der Tür, «Hallo!»

Warum fickt mich das Leben so hart?

Mann, ich kann nichts dafür, «Hallo!»

Manchmal Träum ich davon, man

Ich steh auf und geh' durch die Tür, «Hallo!»

Ich bin gefickt von dem scheiß

(Doch ich kann nichts dafür)

Таңертеңге дейін тағы да ұйықтамаймын

Тамақ жоқ, тек менің стақаным мен темекі тұқылын ауыстырамын

Мен тым шаршадым, көзім нашарлайды

Мен есінен танып бара жатырмын, айналамда түн ғана

Қайтадан күлгім келеді, кейіп танытпай

Бірақ шамдар қайта жанғанша менің бөлмемде отырыңыз

Олар танымас үшін маска киіңіз

Былайғы дүниенің көзінің мүшкіл болғаны

Мен шынымен шығып, қайтадан сезінгім келеді

Бірақ мен еститін дауыстар есіктердің құлыптары

Мен күн сайын түнде періште шақырамын

Бірақ періштелер мені танымайтындай әрекет етеді

Мен тағы да ренжідім, менің әлемімде көлеңкелер жарықты көрсетеді

Көлеңкелер жарықты көрсетеді

Мен оған лайық емеспін

Мен шыққым келеді, бірақ олар маған рұқсат бермейді

Мен: «Сәлеметсіз бе!» деп айқайлаймын.

Жалғыз жылап сұраймын:

«Есік неге жабылды?

Сәлем!»

Бұл сұмдық, кешіріңіз

Бірақ бұл менің кінәм емес, «Сәлеметсіз бе!

Жалғыз жылап сұраймын:

«Есік неге жабылды?

Сәлем!»

Бұл сұмдық, кешіріңіз

Бірақ бұл менің кінәм емес

Мен өмір сүріп жатқан әлемде мен өзімді тұзаққа түскендей сезінемін

Жарық жоқ бөлмеде

Мен үстімнен жұлдыздарды көремін

Көптеген адамдар, бірақ мені ешкім өздерімен бірге алып кеткісі келмейді

Мен қаншалықты төмен болсам (уах)

Қараңғы, соқыр сезінемін (уах)

Ал мен одан әрі батып бара жатқан сайын мен одан сайын сенемін

Мен әлі де осы құдыққа батып бара жатырмын» (уах)

Менде күш жоқ, суық, көптен бері іздедім

Бірақ мен аялдама таба алмаймын

Бұл өте ұзақ болды, мен жалғызбын'

Жоғарыда бір жерде жұмақ болса керек

Мен өз әлемімде қайтадан ренжідім

Көлеңкелер жарықты көрсетеді

Көлеңкелер жарықты көрсетеді

Мен оған лайық емеспін, мен кеткім келеді

Бірақ олар маған рұқсат бермейді

Мен: «Сәлеметсіз бе!» деп айқайлаймын.

Жалғыз жылап сұраймын:

«Есік неге жабылды?

Сәлем!»

Бұл сұмдық, кешіріңіз

Бірақ бұл менің кінәм емес, «Сәлеметсіз бе!

Жалғыз жылап сұраймын:

«Есік неге жабылды?

Сәлем!»

Мен боқтан, азаптан ренжідім

Бірақ бұл менің кінәм емес

«Сәлеметсіз бе» жалғызбын, жалғызбын

Көз жасымен есікке қарап, «Сәлеметсіз бе!

Неліктен өмір мені соншалықты қатты ұрады?

Аға, мен кінәлі емеспін, "Сәлеметсіз бе!"

Кейде армандаймын, жігітім

Орнымнан тұрып, есіктен «Сәлеметсіз бе!

Мен бұл сұмдыққа ренжіп қалдым

(бірақ бұл менің кінәм емес)