Arafta - Mabel Matiz

Kirlendim, kirlendim, yıkandım, kirlendim, kilitlendim

Soydum kendi derimi

Tırnak kontrollerini sevmedim hiç aslında

Şevkatten uzattım hep ellerimi

Yüzüme vuran güneş

Saçlarımı öpen rüzgâr

Siyahıma sarı çalan o yıldızlar

Sessiz bir kıyametin karnında kayboldular

Kaldır kapağı bak;

kimler can çekişiyor cennette

Kim çoktan ölmüş, kim diri kendi cehenneminde

Sustur bütün yerli yersiz havlayan köpekleri içinde

Bu karanlık sokaklar yalnız onların değil

Мен кірмін, мен кірмін, мен жуылдым, мен кірмін, мен құлыпталдым

Мен өз терімді тазарттым

Мен ешқашан тырнақты бақылауды ұнатпадым

Мен әрқашан жанашырлықтан қолымды создым

бетіме күн соғып тұр

шашымнан сүйген жел

Менің қарада сары ойнайтын сол жұлдыздар

Үнсіз ақырзаманның құрсағында адасқан

Қақпақ көрінісін алып тастаңыз;

кім көкте өледі

Кім өлді, кім өз тозағында тірі

Ішіндегі үрген иттердің бәрін жап

Бұл қараңғы көшелер жалғыз олардыкі емес