Белый лебедь - Любэ

Эх, по над лесом, да лебеди летят,

Но не охотнички здесь с ружьями стоят.

И в горле ком, и кровь не греет изнутри.

И кто-то на ухо шепнёт: «Смотри, смотри».

Эх, по над лесом, да лебеди летят,

Когда летите вы, я трижды виноват,

Что ж не сумели вы чуточек стороной?

Ах, если б вы могли забрать меня с собой.

Белый лебедь, ты на небе, а я на земле.

Это письма из далёка прилетели ко мне,

Это снег идёт из мохнатой тьмы,

Я не знал, что так далёко до весны.

Белый лебедь, ты на небе, а я на земле.

Это письма из далёка прилетели ко мне,

Это снег идёт из мохнатой тьмы,

Я не знал, что так далёко до весны.

Послушай, было как-то в юности со мной,

Подрался в небе лебедёнок молодой,

Силен был ястреб, ну, а ты, глупыш, тогда,

За пазухой укрылся у меня.

Мой лебеденок, ты меня прости

За то, что я тебя не отпустил.

И все же точно, что молва идёт:

«Кто нежно гладит, тот того убьёт».

Белый лебедь, ты на небе, а я на земле.

Это письма из далёка прилетели ко мне,

Это снег идёт из мохнатой тьмы,

Я не знал, что так далёко до весны.

Тепло живое под твоим крылом

До боли точно мне напомнит дом.

Напомнит… Грустно-серые глаза,

Но то запретная черта, туда нельзя!

И в горле ком, и кровь не греет изнутри,

И кто-то на ухо шепнёт: «Смотри, смотри».

Что ж не сумели вы немного стороной,

Не пролетайте, твари, больше надо мной!

Белый лебедь, ты на небе, а я на земле.

Это письма из далёка прилетели ко мне,

Это снег идёт из мохнатой тьмы,

Я не знал, что так далёко до весны.

320 кбит/сек

Е, орманның үстінде, аққулар ұшсын,

Бірақ аңшылар мылтықпен бұл жерде тұрған жоқ.

Тамағында ісік бар, қан іштен жылымайды.

Ал біреу құлағыңа: «Қара, қара» деп сыбырлайды.

Е, орманның үстінде, аққулар ұшсын,

Сіз ұшқанда мен үш рет кінәлімін,

Неліктен азғантай жағын басқармадың?

Әй, егер мені өзіңмен бірге ала алсаң.

Ақ аққу, сен аспанда, мен жерде.

Алыстан келген бұл хаттар маған ұшты,

Бұл қараңғылықтан жауған қар,

Көктемге дейін әлі қалғанын білмедім.

Ақ аққу, сен аспанда, мен жерде.

Алыстан келген бұл хаттар маған ұшты,

Бұл қараңғылықтан жауған қар,

Көктемге дейін әлі қалғанын білмедім.

Тыңдашы, бұл менің жас кезімде менімен болған,

Аспанда жас аққу соғысты,

Сұңқар күшті еді, ал сен, ақымақ,

Ол менің кеудемнің артына тығылды.

Аққуым, кешір мені

Сені жібермегені үшін.

Сонда да қауесет тарайтыны анық:

«Ақырын сипап қойған адам өлтіреді».

Ақ аққу, сен аспанда, мен жерде.

Алыстан келген бұл хаттар маған ұшты,

Бұл қараңғылықтан жауған қар,

Көктемге дейін әлі қалғанын білмедім.

Жылулық қанатыңыздың астында өмір сүреді

Бұл маған үйді еске түсіретіні анық.

Еске салшы... Қайғылы сұр көздер,

Бірақ бұл тыйым салынған сызық, сіз оған бара алмайсыз!

Тамағында ісік бар, қан іштен жылымайды,

Ал біреу құлағыңа: «Қара, қара» деп сыбырлайды.

Сіз аздап басқара алмадыңыз,

Менің үстімнен ұшып кетпеңдер, жаратылыстар!

Ақ аққу, сен аспанда, мен жерде.

Алыстан келген бұл хаттар маған ұшты,

Бұл қараңғылықтан жауған қар,

Көктемге дейін әлі қалғанын білмедім.

320 кбит/с