Царапинки - Ляля Размахова

Облака плывут по небу ватные,

Словно в дали дальние маня.

Неужели в этом виновата я, виновата я,

Что вчера ушел ты от меня?

Неужели в этом виновата я, виновата я,

Что вчера ушел ты от меня.

Не посмею я подругам плакаться,

Что меня ты вовсе не любил,

Буду им своей свободой хвастаться, хвастаться,

Не поверю, что меня забыл.

Буду им своей свободой хвастаться, хвастаться,

Не поверю, что меня забыл.

Не жалею я о том ни капельки,

Ты, как хочешь, это назови.

На душе останутся царапинки, царапинки,

Поболят и заживут они.

На душе останутся царапинки, царапинки,

Поболят и заживут они.

Аспанда бұлттар қалықтады,

Алыстан шақырғандай.

Бұл шынымен менің кінәм бе, менің кінәм,

Кеше мені тастап кеттің бе?

Бұл шынымен менің кінәм бе, менің кінәм,

Кеше сен мені тастап кеттің.

Мен достарыма жылауға батылым бармайды,

Сен мені мүлде сүймегенсің

Мен оларға еркіндігіммен мақтанамын, мақтанамын,

Мені ұмытқаныңа сене алар емеспін.

Мен оларға еркіндігіммен мақтанамын, мақтанамын,

Мені ұмытқаныңа сене алар емеспін.

Біраз өкінбеймін

Сіз оны өзіңіз қалағандай атайсыз.

Жанында сызаттар, сызаттар болады,

Олар ауырып, өмір сүреді.

Жанында сызаттар, сызаттар болады,

Олар ауырып, өмір сүреді.