Viens demain - Lucienne Delyle

La pluie s’arrête

Et, découvrant l’horizon,

La lune montre la tête

Et fait briller

Le toit mouillé

De ta maison.

Je suis seule à la maison

Je suis seule à la maison

Viens demain

Déjà, sur le chemin,

Je crois entendre au loin

Chanter ton pas.

Viens demain,

Car j’ai tant de chagrin

Quand dans la nuit sans fin,

Tu ne viens pas

La vie est triste

A te guetter chaque jour

Et dans le vent qui persiste,

A chaque instant,

Mon cœur battant

Se fait plus lourd.

Je t’attends, mon cher amour

Je t’attends, mon cher amour

Lorsque ma porte,

A ton retour s’ouvrira

Le désespoir qui m’emporte

Au long des jours

Et pour toujours

S’envolera,

Comme un souffle, entre tes bras

Comme un souffle, entre tes bras

Жаңбыр тоқтайды

Ал көкжиекті аша отырып,

Ай басын көрсетеді

Және жылтыр

Ылғал шатыр

Сіздің үйіңізден.

Мен үйде жалғызбын

Мен үйде жалғызбын

Ертең кел

Қазірдің өзінде жолда,

Мен алыстан естимін деп ойлаймын

Қадамыңды әнде.

Ертең кел,

Өйткені мен өте өкінемін

Түксіз түнде,

Сен келмейсің

өмір қайғылы

Сені күнде көру үшін

Ал соққан желде,

Әр сәт,

Соғып тұрған жүрегім

Ауырлау.

Мен сені күтемін, қымбаттым

Мен сені күтемін, қымбаттым

Менің есігім кезде,

Қайтқанда ашылады

Мені алып бара жатқан үмітсіздік

Күні бойы

Және мәңгілік

ұшып кетеді,

Тыныс сияқты, қолдарыңыздың арасында

Тыныс сияқты, қолдарыңыздың арасында