Les Rose Blanches - Lucienne Delyle

C'était un gamin, un gosse de Paris,

Pour famille il n’avait qu' sa mère

Une pauvre fille aux grands yeux rougis,

Par les chagrins et la misère

Elle aimait les fleurs, les roses surtout,

Et le cher bambin tous les dimanche

Lui apportait de belles roses blanches,

Au lieu d’acheter des joujoux

La câlinant bien tendrement,

Il disait en les lui donnant:

«C'est aujourd’hui dimanche, tiens ma jolie maman

Voici des roses blanches, toi qui les aime tant

Va quand je serai grand, j’achèterai au marchand

Toutes ses roses blanches, pour toi jolie maman»

Au printemps dernier, le destin brutal,

Vint frapper la blonde ouvrière

Elle tomba malade et pour l’hôpital,

Le gamin vit partir sa mère

Un matin d’avril parmi les promeneurs

N’ayant plus un sous dans sa poche

Sur un marché tout tremblant le pauvre mioche,

Furtivement vola des fleurs

La marchande l’ayant surpris,

En baissant la tête, il lui dit:

«C'est aujourd’hui dimanche et j’allais voir maman

J’ai pris ces roses blanches elle les aime tant

Sur son petit lit blanc, là-bas elle m’attend

J’ai pris ces roses blanches, pour ma jolie maman»

La marchande émue, doucement lui dit,

«Emporte-les je te les donne»

Elle l’embrassa et l’enfant partit,

Tout rayonnant qu’on le pardonne

Puis à l’hôpital il vint en courant,

Pour offrir les fleurs à sa mère

Mais en le voyant, une infirmière,

Tout bas lui dit «Tu n’as plus de maman»

Et le gamin s’agenouillant dit,

Devant le petit lit blanc:

«C'est aujourd’hui dimanche, tiens ma jolie maman

Voici des roses blanches, toi qui les aimais tant

Et quand tu t’en iras, au grand jardin là-bas

Toutes ces roses blanches, tu les emporteras»

Ол бала еді, Парижден келген бала,

Отбасы үшін оның анасы ғана болды

Үлкен қызыл көзі бар бейшара қыз,

Қайғы мен қасірет арқылы

Ол гүлдерді, әсіресе раушандарды жақсы көрді,

Әр жексенбі сайын қымбатты сәби

Әдемі ақ раушан гүлдерін әкелді,

Ойыншық сатып алудың орнына

оны мейіріммен құшақтап,

Оларды оған бергенде ол былай деді:

«Бүгін жексенбі, менің сұлу анамды ұстаңыз

Міне, ақ раушан гүлдер, оларды қатты жақсы көретіндер

Мен өскенде бар, мен саудагерден аламын

Оның барлық ақ раушандары, сіз үшін әдемі ана»

Өткен көктем, қатыгез тағдыр,

Аққұба жұмысшыны қағып келді

Ол ауырып, ауруханаға түсті,

Бала анасының кетіп бара жатқанын көрді

Серуендер арасындағы сәуір таңы

Қалтасында ақша қалмаған

Дүрбелең базарда байғұс,

Гүлдерді ұрлады

Саудагер оны таң қалдырып,

Ол басын төмен салып, оған:

«Бүгін жексенбі, мен анама баратын болдым

Мен бұл ақ раушан гүлдерін алдым, ол оларды өте жақсы көреді

Кішкентай ақ төсегінде ол мені күтіп отыр

Мен бұл ақ раушан гүлдерді сүйкімді анам үшін алдым»

Көшіп кеткен саудагер оған ақырын айтты:

«Оларды ал, мен саған беремін»

Ол оны сүйіп, бала кетіп қалды,

Барлығы оны кешіреді

Сосын ауруханаға жүгіріп келді,

Гүлдерді анасына беру

Бірақ оны көріп, медбике,

Үнсіз: «Енді сенің анаң жоқ» деді.

Ал тізерлеп отырған бала:

Кішкентай ақ төсек алдында:

«Бүгін жексенбі, менің сұлу анамды ұстаңыз

Міне, ақ раушан гүлдер, сіз оларды қатты жақсы көрдіңіз

Ал сен кеткенде сол жердегі үлкен баққа

Барлық ақ раушандарды, сіз оларды алып кетесіз»