El Viejo Matias - Luciano Pereyra

La lluvia y el viento eran dos hermanos

Corriendo furiosos por el terrapln

Y en un banco oscuro mojado y mugriento

l se acomodaba su uniforme gris

El viejo Matas duerme en cualquier parte

Un fantasma errante le toca la piel

Pero cuando llueve sus despojos buscan

La estacin de chapas de Paso del Rey

Es cuco de nios y de no tan nios

Su figura triste cruzando el andn

Porque nadie ha visto sus ojos cansados

La cruz del olvido temblando en sus pies

A veces murmura cosas incoherentes

Habla de la guerra, imita el can

Y otras veces pone en sus ojos un nio

Y acuna en sus brazos su bolso marrn

Cuando llegan trenes repletos de obreros

Se pone contento, brilla su mirar

Gorrin de la tarde quiere hablar con todos

Y despus se queda solo en el andn

Se queda mirando las vas vacas

La luz que se pierde, el tren que pas

Y despus se aleja murmurando cosas

El viejo Matas ogro del lugar

Жаңбыр мен жел ағайынды еді

Жағадан ашуланып жүгіріп келе жатыр

Ал дымқыл және лас қараңғы орындықта

Ол сұр түсті формасын реттеп жатты

Матас кәрі кез келген жерде ұйықтайды

Оның терісіне кезбе елес тиеді

Бірақ жаңбыр жауса, олжалары іздейді

Пасо-дель-Рей қаңылтыр станциясы

Бұл балаларға арналған көкек, бірақ балаларға емес

Оның мұңды тұлғасы Аннан өтіп бара жатыр

Өйткені оның шаршаған көзін ешкім көрмеген

Аяғының астында дірілдеген ұмытылған айқыш

Кейде ыңғайсыз нәрселерді міңгірлейді

Соғыс туралы айту, итке еліктеу

Ал басқа кезде көзіне бала салып қояды

Қоңыр сөмкесін қолтығына қысады

Жұмысшыларға толы пойыздар келгенде

Ол қуанады, келбеті жарқырайды

Түстен кейін торғай бәрімен сөйлескісі келеді

Сосын платформада жалғыз қалады

Ол бос жолдарға қарап отыр

Жоғалған жарық, өткен пойыз

Сосын бірдеңе деп күбірлеп кетіп қалады

Бұл жердің ескі Матас огры