Я это помню - Loc-Dog, Levon

Рухнет нах** сервер самого популярного молодёжного сайта,

Представление кончится,

Уставшие пацаны поведут своих восторженных дам по домам,

Тут среди пустых бокалов и дыма останутся двое,

Как солнце, как небо, как звёзды, ага… ааа…

Что это, братик?

Я это помню как единственный раз, зачем же взглядом мы сверлим

пол, ведь я непредатель,

Что это стало с нашей идеей посеить добра?

Люди злые волки наверно они виновны

в мате,

С математикой тупо не дружат до сих пор, ты скажи тебя там не кумарит,

не гонит ли с*ка?

Мы не больны, значит пойми — марафонный наш спорт, хотя наверное этот спорт

порадит только ступор,

Не хотелось ворошить в себе старого прошлого, прости, что мы этот отрезок

по-разному прожили,

Я об гламурный движняк ноги вытирал, ведь я из сторон ра, как и раньше,

Помнишь нам надо было скамейку, пива снаряд, проскочить походкой шаткой мимо

снующий наряд,

На бомбилу тёплый стан, там Лёха, Дима, Радик, Киря, и вот мы в Королёве били

минуса,

Я уже мясище, синий, потом пошли приёмы, клиники, короче ерунда,

но каждый теперь сам уже плывёт,

Я часто по тебе скучаю и под ногами у майора мы всё тот-же лёд.

Порой кольнёт трипещущее сердце в курсе, вокруг нас такое разное,

но это х** с ним,

Кидая звон я буду рад тебе, я не забыл, боюсь одно только не стану я таким как

был…

Тут крупно или мелко я плавал?

Плыл ли по самой вершине или опять скатывался в

эту х**ню?

Сколько всего не происходило бы вокруг, я помню где и с кем было начинал…

Стороны ра, Ра-продакшн, Артур Скот, Локи-Доги 2.0, как солнце, как небо,

как звёзды…

Припев:

Зачем это всё по-другому?

куда нас разносит судьба?

Всему вопреки я запомню, как встретил другого себя.

И будет весна, ещё будет весна, поднимет с колена ту спящую землю…

Ты взглянешь на яркое солнце сквозь тёмные стёкла очков,

По новой всё опять понесётся, но нам нужно рваться вперёд,

Ведь будет весна, ещё будет весна, земля ото сна наконец-то проснётся!

Что это, братик?

Кто сколько делает?

Кто сколько тратит?

Быстрый и белый,

чувство и вера, чего не хватает?

Сколько их нужно?

Неужели их в жизни не хватит, чтобы не казалось,

что она абсолютно пуста.

Я местами поменялся бы с тобой, чтоб знать лишь что тебя так гложет,

что себя казнишь…

Мы ведь со дна шли, писали те же знаки, и долго двигали то что сейчас меня

движет,

И караван ещё идёт, а собаки лаят, но у меня уже малая, у тебя малая,

Давай на лайвах лучше стыканёмся, читанём, будь они не ладны эти мутки

безумного кайфа,

Сколько лазели, видели уже всё, но тут по новой толкают порой что-то,

а что не понятно…

И залипают между лестью судьбы режисёра, будни пролетают всё мимо и незаметно,

А я конкретно не хочу чтоб ты сгорел, я не всегда, но по возможности храню себя,

Я верю в лучшее, теперь я верю абсолютно, я вижу цели и вижу как растёт моя

семья,

Порой кольнёт, но если только сердце в курсе, не пальнёт проходящей мимо моей

грусти,

Я это помню, и помню это ты со мной, как у Майка последний Мэкто выстоял!

Припев:

Зачем это всё по-другому?

куда нас разносит судьба?

Всему вопреки я запомню, как встретил другого себя.

И будет весна, ещё будет весна, поднимет с колена ту спящую землю…

Ты взглянешь на яркое солнце сквозь тёмные стёкла очков,

По новой всё опять понесётся, но нам нужно рваться вперёд,

Ведь будет весна, ещё будет весна, земля ото сна наконец-то проснётся!

Ең танымал жастар сайтының сервері бұзылады

Шоу аяқталады

Шаршаған ұлдар өздерінің ынталы ханымдарын үйге апарады,

Мұнда бос стақандар мен түтіннің арасында екеуі қалады,

Күн сияқты, аспан сияқты, жұлдыздар сияқты, иә... ааа...

Бұл не, аға?

Бұл жалғыз рет есімде, неге қарап отырамыз

Павел, мен сатқын емеспін,

Біздің жақсылық егу туралы идеямыз не болды?

Адамдар зұлым қасқыр, олар кінәлі шығар

төсеніште,

Олар әлі де математикамен ақымақтықпен достаспайды, сіз маған бұл жерде құмар емес деп айтасыз,

қаншық көлік жүргізбейді ме?

Біз ауырмаймыз, сондықтан түсініңіз - біздің марафондық спорт, бірақ бұл спорт болуы мүмкін

тек ессіздік тудырады,

Мен өзімнің ескі өткенді қоздырғым келмеді, мен осы сегмент болғанымызға өкінемін

басқаша өмір сүрді

Мен аяғымды әсем қозғалғышқа сүрттім, өйткені мен бұрынғыдай ра жақтанмын,

Есіңізде ме, бізде дірілдеп өтіп кету үшін орындық, сыраның қабығы бар еді.

сәнді киім,

Бомбардировкада жылы лагерь бар, онда Лёха, Дима, Радик, Киря бар, ал біз Королевтеміз.

минус,

Мен уже ет, көк, содан кейін жазылу, емхана, қысқасы, бос сөз болды,

бірақ қазір бәрі жүзіп жатыр,

Мен сені жиі сағынамын, майордың аяғының астында біз әлі де сол мұздаймыз.

Кейде жүрегіміз дірілдейді, айналамызда неше түрлі нәрселер бар,

бірақ бұл онымен ренжіді,

Қоңырауды лақтырып, мен саған қуанамын, ұмытқан жоқпын, бір нәрседен қорқамын, ұқсамаймын.

болды…

Мен мұнда үлкен немесе кіші жүздім бе?

Ол шыңның бойымен жүзіп кетті ме, әлде қайта оралды ма

бұл сұмдық?

Айналада қанша жағдай орын алса да, қайдан, кімнен бастағаным есімде...

Ра тараптары, ра-өндіріс, Артур Скотт, Локи-Доги 2.0, күн сияқты, аспан сияқты,

жұлдыздар сияқты...

Хор:

Неліктен басқаша?

тағдыр бізді қайда апарады?

Кез келген қиындыққа қарамастан, мен басқа мені қалай кездестіргенімді есіме аламын.

Көктем болады, әлі көктем болады, сол ұйықтап жатқан жерді тізеден көтереді...

Сіз қара көзілдірік арқылы жарқын күнге қарайсыз,

Жаңаға сәйкес, бәрі қайтадан асығады, бірақ біз алға ұмтылуымыз керек,

Өйткені, көктем болады, әлі көктем бар, жер ұйқыдан ақыры оянады!

Бұл не, аға?

Кім қанша жасайды?

Кім қанша жұмсайды?

Жылдам және ақ

сезім мен сенім, не жетіспейді?

Сізге қанша керек?

Олар шынымен де өмірде жеткіліксіз болып көрінуі үшін

ол толығымен бос.

Мен сенімен орын ауыстыратын едім, тек сені не кеміретінін білу үшін,

өзіңді жазалайсың...

Өйткені, біз төменнен жүріп, сол белгілерді жазып, ұзақ уақыт бойы қазіргі мені жылжыттық

қозғалады,

Керуен әлі жүріп жатыр, иттер үреді, бірақ менде кішкентай, сізде кішкентай,

Тікелей эфирде қосылайық, оқыңыз, егер олар бұл бұлдырларды ұнатпайтын болса

жынды биік,

Қаншама көтерілді, олар бәрін көрді, бірақ мұнда олар кейде бір нәрсені жаңадан итереді,

не түсінбейсің...

Олар директордың тағдырының мақтауының арасында тұрып қалады, жұмыс күндері өтіп бара жатыр және байқалмайды,

Мен сіздің жанып кеткеніңізді қаламаймын, мен әрқашан емес, бірақ мүмкіндігінше өзімді ұстаңыз,

Мен ең жақсыға сенемін, қазір толықтай сенемін, мақсаттарымды көремін және өзімнің қалай болатынымды көремін

отбасы,

Кейде шаншып кетеді, бірақ жүрек білсе, менің өткенімде ол от бермейді

мұң

Менің есімде, және бұл менің жанымда болғаныңыз есімде, Майктың соңғы Мектебі қалай аман қалды!

Хор:

Неліктен басқаша?

тағдыр бізді қайда апарады?

Кез келген қиындыққа қарамастан, мен басқа мені қалай кездестіргенімді есіме аламын.

Көктем болады, әлі көктем болады, сол ұйықтап жатқан жерді тізеден көтереді...

Сіз қара көзілдірік арқылы жарқын күнге қарайсыз,

Жаңаға сәйкес, бәрі қайтадан асығады, бірақ біз алға ұмтылуымыз керек,

Өйткені, көктем болады, әлі көктем бар, жер ұйқыдан ақыры оянады!