Города - Леонид Фёдоров

Как странно видеть города

В пустынных окнах звёзды тают

И опечаленные знают

Где молча прячется беда

Какие странные пути

Сомненья жалки и ничтожны

И нам представить невозможно

Что кто-то должен их пройти

Но кто-то должен их сберечь

Идя в огонь сквозь воду трубы

И счастьем тронутые губы

Не слышно скажут: «Дайте меч»

И нить надежды разрубить

И как всегда рукой коснуться,

Но лишь бы только не проснуться

Как в старой сказке

Жить да жить

Қалаларды көру қандай қызық

Елсіз терезелерде жұлдыздар еріп барады

Ал қайғылылар біледі

Қиындық үнсіз жасырылатын жерде

Қандай оғаш жолдар

Күмәндер аянышты және елеусіз

Ал біздің елестетуіміз мүмкін емес

Олардан біреу өтуі керек

Бірақ оларды біреу құтқаруы керек

Су құбыры арқылы отқа кіру

Және бақытты еріндер

Олар естіместен: «Маған қылышты бер» дейді.

Және үміт жібін кесіңіз

Және, әдеттегідей, қолыңызбен ұстаңыз,

Бірақ оянбау үшін

Ескі ертегідегідей

өмір сүр иә өмір сүр